حبیب احمدزاده، فیلمنامهنویس، گفت: ابتدا باید مشخص شود که هدفمان از نشان دادن روحانیت در سینما چیست. نباید در مخاطب این احساس ایجاد شود که این کار از روی سودمندی و ریاکارانه است.
حبیب احمدزاده با بیان اینکه هدفمندی را از نشان دادن روحانی در فیلم گم کردهایم، گفت: در گذشته، وقتی یک روحانی را در فیلم میدیدیم احساس میکردیم این موضوع کاملا با جان و دل مطرح شده اما امروز این احساس به بیننده دست میدهد که شاید به خاطر منافعی بوده که چنین اتفاقی افتاده است. ابتدا باید مشخص شود که هدفمان از نشان دادن روحانیت در سینما چیست. نباید در مخاطب این احساس ایجاد شود که این کار از روی سودمندی و ریاکارانه است.این نویسنده تاکید کرد: من فکر میکنم آنچه ما را تهدید میکند این است که آیینها را رها کردهایم و به نمایشی از آن ها بسنده کردهایم. به آنچه موضوعیت و اصلیت دارد توجه نمیکنیم و در عوض به ظواهر بیشتر از هر چیزی بها دادهایم.
احمدزاده همچنین اظهار کرد: باید این موضوعات به صورت کلانتری از سینما نگاه کنیم و ریشه این مسائل را در شرایط اجتماعی ببینیم. در حال تبدیل کردن ارزشها به نمایش شدهایم. مگر نمیگوییم ریا برهمزننده دین است؟ متاسفانه جامعه ما در شرایطی قرار گرفته که افراد دچار زندگی دوگانه شدهاند که منافعشان را از دست ندهند و بتوانند جایگاه اجتماعی داشته باشند.
محمود غلامی، فیلمنامهنویس، نیز در بخش دیگری از این نشست اظهار کرد: ابتدا باید به این بپردازیم که سینمای ما دچار لفاظی شده است به جای این که به معنا بپردازد. رادیو، تلویزیون و … مگر سالها نیست در حال تربیت کردن آدمها هستند؟ پس چرا چنین جامعهای داریم که افراد دنبال منافع خودشان هستند؟ چرا نتوانستهایم در این همه سال کاری کنیم که افراد جامعه دروغ نگویند؟
وی با تاکید بر اینکه روحانیت باید حضور جدی در سینما داشته باشد، گفت: باید به این دقت کنیم که همه ما دارای وجوه روحانی هستیم. صرفا با حضور مستقیم روحانی در سینما شاید به آنچه میخواهیم نرسیم، بلکه باید به این دقت کنیم که با توجه به قوانین تاثیر و تاثرپذیری در جهان، اگر روحانیت نقش موثری در سینما ایفا کند، طبیعتا این حضور در جامعه و به تبع آن در سینما هم احساس خواهد شد.
غلامی اشاره کرد: حضور روحانیت میتواند لزوما به صورت مستقیم شکل نگیرد؛ مگر قرار است چه اتفاق خاصی با این حضور بیفتد؟ به عقیده من امروز وظیفه روحانیت این است که افراد جامعه و سینماگرها را تربیت کنند، بگویند چطور مفهوم را در سینما بیاوریم، دچار لفاظی نشویم و درواقع وجه ارشادی داشته باشند.