یک کارشناس سینما از وضعیت دانشکده‌های سینمایی و نحوه تدریس در این دانشکده‌ها انتقاد کرد.

سوره سینما- بخش پایانی برنامه میزگرد هفته در برنامه سینمایی «هفت» جمعه ۱۸ اسفندماه به مسئله مهندسی سینما اختصاص داشت. در این بخش آسیب شناسی نظام آموزشی و تربیت فیلم سازان مورد بحث و بررسی قرار گرفت. حمید دهقان پور که عضو هیات علمی و رئیس دانشکده سینما، تئاتر است در ابتدای بحث عنوان کرد: آمار فارغ التحصیلان دانشکده هایی مثل سینماتئاتر، صدا و سیما و سوره زیاد هم در طول این سالها مایوس کننده نبوده است اگر فارغ التحصیلان و جوانانی که بعد از انقلاب وارد سینما شده اند در حوزه هایی مثل تدوین و فیلم برداری موفق هستند. ممکن است خروجی دانشکده های سینمایی زیاد مورد توجه نباشد اما اگر منصفانه نگاه کنیم متوجه می شویم که در همه جای دنیا بین صنعت سینما و دانشکده های سینمایی ارتباط مناسبی وجود دارد. اما در کشور ما این پیوندبرقرارنشدهاست.

وی در ادامه این بخش عنوان کرد: امروزه برنامه ای که برای تدریس و آموزش در سال ۶۱ تدوین شده متناسب با نیازهای دانشکده های سینمای ما نیست اما طرح هایی برای بازنگری ارائه شده که البته باز هم دیر است. شیوه انتخاب دانشجو نیز یکی دیگر از مشکلات فعلی است.

دهقان پور ادامه داد: طرحی که در سال ۶۰ تدوین شد بر این اساس بود که ۳۰ دانشجو در هر سال در زمینه سینما آموزش ببینند اما متاسفانه پذیرش زیاد دانشجویان علاقه مند کلاس های ما را به کلاس های اتوبوسی تبدیل کرده است. همچنین درست نیست که همه مشکلات و مسائل را به گردن استادان دانشگاه بیندازیم. چون بیشتر اساتید از بعد از انقلاب وارد فضای دانشگاه شده اند و انتقادات وارد شده مربوط به نحوه تدریس این اساتید و گرایش دانشجویان به غرب منصفانه نیست.

وی در ادامه صحبت هایش عنوان کرد: دانشگاه را هیچ گاه نباید از جامعه جدا کرد. برخی از خروجی های دانشکده ها به تکنسین هایی تبدیل می شوند که البته در کارشان هم موفق می شوند پس لزوما خروجی همه دانشکده های سینمایی افرادی خلاق و هنرمندانی برجسته نخواهند بود. دانشکده ها بستری می سازند تا افراد با استعداد بتوانند خودشان را نشان بدهند. دانشکده های ما خلاقیت آموزش نمی دهند.

دهقان پور در باره محقق شدن سینمای دینی در ایران عنوان کرد: از میان ۷۰ فیلم تولید شده در طول سال اگر ما ۱۰ فیلم قابل قبول هم داشته باشیم موفق عمل کرده ایم. آثار بسیاری از کارگردان های مطرح ما نیز در طول این سالها به سینمای معنوی و دینی نزدیک بوده است. مهمترین مسئله این است که نیروی جوان ما با اخلاق وارد سینما شوند. اگر ما بتوانیم اخلاق و منش کارگردانی، تدوین، فیلمبرداری و … را وارد سینما کنیم آثارمان نیز به سینمای دینی نزدیک خواهند شد. ما باید در هنر سینما با مردم صادق باشیم تا سینما مبلغ خوبی برای مسائل معنوی و دینی شود.