کارگردان مستند «یوما یعنی مادر» تاکید کرد حوزه مستند می‌تواند به ارائه تصویری واقعی از ایران امروز در سطح بین‌الملل کمک کند.

سوره سینما- آزاده آریامنش یکی از مستندسازهای جوانی است که که امسال در حوزه هنری یک مستند درباره زنانی که تجربه حضور در دفاع مقدس داشته اند کارگردانی کرد. او با این که جنگ را تجربه نکرده یکی از علاقمندان به سینمای دفاع مقدس و موضوع‌های مربوط به این حوزه است. با آریامنش درباره همکاری‌اش با حوزه هنری و برنامه هایش برای سال ۹۲ صحبت کردیم.

شما امسال فیلم «یرما یعنی مادر» را در حوزه هنری ساختید.

آزاده آریامنش: اولین و آخرین همکاری من با حوزه هنری «یوما یعنی مادر» بود که به حوزه هم تحویل شده، اما هنوز مناسبات مالی با آن به اتمام نرسیده است. متاسفانه اغلب نهادها از جمله حوزه هنری از نظر مالی با مشکل مواجه هستند. به همین دلیل تولید یک پروژه تازه کمی با وسواس صورت می‌گیرد،همکاری و پیگیری های حوزه در طول کار راضی کننده بود، اما پرداخت قسط های مختلف چندان منظم صورت نمی گرفت.

از کارهای جدیدتان نام نمی برید؟

چند طرح را به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ارائه داده ایم و به این دلیل که هنوز چیزی قطعی نیست اجازه بدهید فعلا به چیزی در مورد آن اشاره نداشته باشم.

در زمینه آسیب شناسی حوزه سینمای مستند چه صحبتی دارید؟

ما باید قبل از صرف بودجه برای برگزاری جشنواره، هزینه ها را صرف تولید فیلم های خوب کنیم. ما کارهای سطح بالایی تولید کردیم که در جشنواره‌ها دیده می‌شوند  اما متاسفانه پس از کسب این موفقیت ها، به نوعی همه رها می‌شویم و این حرکت اشتباه به نزول سطح کیفی فیلم ها می انجامد. همکار من آقای باقری ابزار کار خود را به فروش رساند برای اینکه بتوانند دستمزد عواملش را بپردازد. این درست نیست که یک فیلمساز با سازمان‌های معتبر هنری، سینمایی همکاری کند و ابزار حرفه اش را هم به فروش برساند و دست آخر همچنان مقروض باشد. ارقام و قیمت فیلم های ما به سال قبل و پیش از این گرانی‌ها مربوط می شود و چندان هم بالا نیست. فیلم های ما مضامینی ارزشی مثل دفاع مقدس دارند، اما نمی‌دانم چرا این رفتارها با ما فیلمسازان جوان صورت می‌گیرد.

شما به مستند داستانی علاقمندید یا مستند صرف؟ هر چند که دومی هم برای خود یک خط روایتی دارد.

 من علاوه بر مضامین جنگ، به کار کردن روی شخصیت‌های خاص و بیوگرافی آنان هم علاقه خاصی دارم و در حال حاضر هم دارم بررسی هایی روی زندگی چند شخصیت انجام می دهم. شاید بتوان گفت کار من در حوزه مستند اجتماعی می‌گنجد. حتی وقتی دارم روی موضوعات جنگی کار می کنم به تاثیر اجتماعی آن هم توجه دارم.

جایگاه فیلم مستند را در ایران چطور ارزیابی می کنید؟

 در شرایط حاضرهر فیلمساز هنری علاوه بر دغدغه های حرفه خودش باید به چالش های مدیریتی هم فکر کند و این کمی محدود کننده است، اما به هر حال کار کردن در بخش مستند لذت بخش است و تجربه فرهنگ های گوناگون و موقعیت های مختلف اجتماعی همیشه برای من جذاب بوده و تنها کمبود ما مدیریت صحیح و همه جانبه است. باید توجه داشت که هزینه های فیلم مستند خیلی کمتر از فیلم داستانی است و می تواند در حوزه جهانی هم درخشش زیادی داشته باشد و البته به دور از سیاه نمایی های که شاهد هستیم. می توان با فیلمسازی مستند علیه تبلیغات منفی که برای کشور ما صورت می گیرد، ایستاد.