به گزارش سوره سینما به نقل از ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، متن پیام به شرح ذیل است:
«به نام همو که عادل است و زیبا و هنردوست
از زمان ورود قطار به ایستگاه در نخستین تصاویر برادران لومیر تاکنون که بیش از یک قرن از عمر سینما میگذرد، میتوان گفت دههای در این قرن نبوده که سینما به تناسب زمانه و اقتضائات آن تغییر نکرده باشد. از ویژگی هنری این رسانه تا محتوای ناظر به زمانهاش دچار تحول شده است.
سینمای ایران گرچه به دلیل تعریف بومیاش در مقطعی از رشد و پوست انداختن آن از بسیاری جهات در معادلات جهانی رایج ارزیابی نشده و همین کمی قائم به ذات جلوهاش داده، اما بدیهی است که آرمان آن همسویی و توازن با استانداردهای جهانی و موقعیت افتخارآمیزش با توجه به ارزشهای ملی و بومیاش است. امروز توجه به زمانه و نیاز روز و استانداردهای منطقی قابل حصول یک ضرورت است، حتی اگر رسیدن به این استانداردها صرف هزینه، زمان و صبر بطلبد.
حرکت به سمت نوگرایی، احراز استانداردهای سینمایی در حد مقدورات، توجه به فیلمنامه به عنوان مبانی حرکت به سمت آرمانها ضرورتهایی هستند که ذکر و مرورش را به مثابه وظیفه در این مکتوب مختصر لازم دانستم. سینمای ایران سینمای پرفخری است که فخر و وزنش با تلاش همسو و مجدانه و همدلی نسل پویا و جویای جوان که با اقتدار آمدهاند، در کنار احترام ویژه به گذشتگان این «هنر ـ صنعت» و دستاورهایشان ده چندان خواهد شد. این آرزوی بزرگی نیست. دست به دعا برداریم که برآورده شود و برگی شود از دفتر افتخارات ملی این سرزمین همیشه سربلند.
با احترام
محمد حیدری / دبیر سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر »
جناب حیدری، پس از سلام و خسته نباشید؛
نوشته اید که:” به نام همو که عادل است و زیبا و هنردوست”. ببخشید! منظورتان از “همو” چه کسی است و چرا او را به اسم واقعی اش ننامیده اید؟ آیا آوردن نام واقعی او ،خدای نخواسته اشکال “قانونی ” داشته است و یا مناسب قرار گرفتن در آغاز پیام دبیر مسلمان و مؤمن و مکتبی سی و چهارمین جشنواره ی فیلم دهه ی فجر انقلاب اسلامی ایران نبوده است؟! خدای من!” ای بخشنده ی بخشایشگر”، ” ای پروردگار سپیده ی صبح”، ” ای نور آسمان ها و زمین ها”، چرا از شنیدن نام این “عادل زیبای هنردوست ” دلم گرفت؟!