به گزارش سوره سینما، مجله فیلم در ویژهنامهی جشنوارهای خود در مطلبی بر «رسوایی۲» مسعود دهنمکی به قلم احسان ناظم بکایی نوشته است:
اگر شما از آن دسته افرادی باشید که فیلمهای مسعود ده نمکی را دنبال میکنند و سه گانه اخراجیها را دیده باشید، با دیدن رسوایی ۲ به تغییر واضح فاز کار او پی میبرید و این دو عبارت را به کار میبرید.
اگر در اخراجیها، این شوخیهای کلامی و حرافیهای فراوان مجید سوزوکی، بیژن بزغاله، حاجی گیرنف، بایرام لودر و… بود که سالنها را پر کرد و این سه گانه به پرفروشترین سه گانه سینمای ایران بدل شد، رسوایی ۲ بر پایه تصویر و کم گویی پیش میرود. جدیدترین فیلم ده نمکی، فیلمی قصه گوست که چندان بر محور مونولوگ و حرف نمیچرخد و تفاوتی بنیادین با بخش اول رسوایی دارد.
اگر در رسوایی ۱، ده نمکی در فضای یک محله به سراغ موضوعات اخلاقی فردی مانند تهمت، پاکی نفس و…، این بار در رسوایی ۲، قاب دوربین، کلان شهری با مشکلات کلان اجتماعی مانند نزول، طلاق، فاصله فقیر و غنی و… را به تصویر میکشد. رسوایی ۲، ریتمی تند دارد و بعید است تماشاگر در میانه دیدن فیلم، ساعتش را ببیند یا مشغول بازی با موبایلش شود. دهها لوکیشن و تعویض پی در پی محل استقرار دوربین، ضرباهنگ فیلم را تشدید کرده است. علاوه بر فن قصه گویی و ریتم تند، بازیگران هم بازی کنترل شدهای دارند. در این میانه، اکبرعبدی که همچنان نقش حاج یوسف را دارد، کاملا پختهتر از حاج یوسف رسوایی ۱، بازی میکند چنانچه مخاطب با دیدن او احساس نمیکند در حال دیدن اکبر عبدیست چون شخصیت حاج یوسف کاملا بر عبدی سوار شده است.
آنهایی هم که موقع اکران فیلم به هوای دیدن بازی سحر قریشی راهی سینما میشوند احتمالا چندان راضی از سالن خارج نمیشوند چون او را در قالب یک خبرنگار با نقشی کوتاه و در حد نخ تسبیح اتفاقات میبینند. رسوایی ۲ علاوه بر قصه گویی و بازیگری، برگ برنده دیگری هم دارد و آن استفاده از جلوههای ویژه کامپیوتری تحسین برانگیز است که تمام آن توسط متخصصان ایرانی تولید شده. در نهایت اینکه آخرین اثر ده نمکی اگرچه ایرادهایی مانند تقدم و تاخر در برخی تصاویر دارد و در بعضی مواقع، شعارهای گل درشتی میدهد اما میتوان آن را یک نشریه تصویری از نگاه او به مسائل اجتماعی سال ۹۴ تعبیر کرد که در آن به فضای مجازی، تلگرام، اینستاگرام، وی چت، افزایش طلاق و کاهش اعتماد و…. پرداخته شده است. احتمالا رسوایی ۲ با انتقادات مسئولان و نهادهای شهری روبرو میشود اما قابل پیش بینی است که در اکران نوروزی – مانند ۵ فیلم قبلی ده نمکی که از قضا همگی در نوروزها اکران شدهاند. – با استقبال مخاطبان مواجه شود چون برخی موضوعات را برای اولین بار در سینمای ایران نشان میدهد و درباره آن، حرف نمیزند.