به گزارش سوره سینما ، نرگس آبیار در برنامه شب گذشته سینما ملت که به بررسی فیلم نفس می پرداخت گفت:خیلی غریزی دنبال سوژه ای می روم که من را جذب کرده باشد.سعی می کنم بیننده کار متفاوتی ببینید. دوست نداشتم سبک و جنس کارم شبیه کار شیار ۱۴۳ باشد و در ورطه تکرار بیافتم.

من آدم اهل ریسک و تجربه گرایی هستم. دوست داشتم از نگاه کودکی که خیلی معصومانه، بکر و شیرین جهان اطرافش را می بیند و از دریچه ذهن او به انقلاب و جنگ و شرایط آن دوره نگاه کنم.

«نفس» از دید کودکی روایت می شود که در انتهای فیلم وجود خارجی ندارد

سید امیر جاوید در این برنامه گفت: وقتی فیلم به زمان انقلاب ورود می کند غیر از تعدادی نماهای بی هویت و بی معنا تنها اتفاق مثبت و حسی که اتفاق می افتد دوسه تا دیالوگ کاراکتر پیرزن است و هیچ واکنش هیجانی نسبت به این اتفاق بزرگی که افتاده مشاهده نمی شود و متوجه نمی شوید این مردم الان خوشحالند یا ناراحت. در دوره دفاع مقدس هم فقط یک جنگ خانمان برانداز غیر گفتمانی می بینید.

جالب اینجاست که فیلم از دید آن بچه روایت می شود اما بچه در انتهای فیلم می میرد. یک جاهایی بچه راوی است و یک جاهایی بچه اصلا حضور ندارد و معلوم نیست روایت از دید چه کسی است.

برای کاراکتر کودک فیلم پیش و پس از انقلاب تلخ و مصیبت وار است و پایان بندی هم تیر خلاصی بود که شما را با تلخی از سینما روانه کند.

فیلم «زاپاس» با استاندارد و منطق تله فیلم های تلوزیونی ساخته شده

در جریان بررسی و نقد فیلم زاپاس ساخته برزو نیک نژاد سید امیر جاوید با طرح این پرسش که تماشای فیلم زاپاس در تلوزیون یا پرده عریض چه تفاوتی برای من می تواند داشته باشد؟ گفت: البته من قدری به هیات داوران حق می دهم. چه بسا بین چیزهایی که می بیند بهترین ها همینها بوده اند.

من به عنوان تماشاگر ترجیح می دهم آن تله فیلمی که من می توانم در ایام مناسبتی یا عید نوروز در تلوزیون ببینم را در جشنواره فیلم فجر نبینم.