به گزارش خبرنگار سوره سینما، صبح امروز و در نهمین روز از برگزاری سی‌‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر، نشست مطبوعاتی سه فیلم «عادت نمی‌کنیم»، «برادرم خسرو» و «اژدها وارد می‌شود» با حضور منتقدین و عوامل این آثار در محل سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد.

همچنین نشست خبری فیلم سینمایی «پل خواب» با اعلام قبلی عوامل آن برگزار نشد.

به خاطر محدودیت سینمای ایران باید به سراغ درام‌های اجتماعی برویم

اولین نشست مربوط به فیلم سینمایی «عادت نمی‌کنیم» به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان بود. در این نشست ابراهیم ابراهیمیان کارگردان فیلم، پیمان جعفری تهیه‌کننده، حامد ثابت آهنگساز، علیرضا برازنده مدیر فیلمبرداری، ساره بیات و ژینوس پدرام بازیگر، سارا سلطانی فیلمنامه‌نویس، شهرام اخلاص‌پور چهره‌پرداز و مجری طرح و خسرو نقیبی منتقد سینما حضور داشتند.

ابراهیمیان کارگردان اثر در ارتباط با مسیر تولید این فیلم گفت: ما محدودیت‌های زیادی در سینمای ایران داریم که یکی از این محدودیت‌ها محدودیت روایت در ژانر است. از شرایط اقتصادی گرفته تا فیلمنامه دستمان بسته است و مجبوریم به سراغ درام‌های اجتماعی برویم تا داستانمان را در این قالب روایت کنیم. من و اعضای گروه تمام تلاشمان را کردیم که حداقل یک فیلم استاندارد بسازیم. ما هرچه بلد بودیم در این فیلم به کار بردیم. حال امیدواریم که نتیجه خوب بوده باشد.

در ادامه این نشست پیمان جعفری تهیه‌کننده فیلم گفت: در وهله اول وظیفه خود می‌دانم که یاد یدالله نجفی را گرامی بدارم.

وی افزود: درباره فیلم عادت نمی‌کنیم باید بگویم که ما انسان‌ها در زندگی واقعی هم خیلی به یکدیگر شبیه هستیم به نظرم نباید بگوییم که فیلم به آثار فرهادی یا پولانسکی شبیه است. فقط باید بگویم که این فیلم تنها فیلم آقای ابراهیمیان است ولا غیر.

همچنین ساره بیات تنها بازیگر اصلی این فیلم که در نشست حضور پیدا کرده بود، درباره همکاری با ابراهیمیان عنوان کرد: زمانی که ابراهیمیان و سلطانی متن را می‌نوشتند یکسری پیش‌فرض‌هایی در ذهن‌شان داشتند که خیلی دوست داشتند این پیش‌فرض‌ها در روند کار اتفاق بیفتد و ما در این باره صحبت‌های زیادی با هم کردیم و خوشبختانه تمام آن صحبت‌ها با یکسری تعامل سر صحنه اتفاق افتاد.

بیات افزود: اگرچه گفته می‌شود آقای ابراهیمیان وسواس زیادی در پروسه ساخت فیلم دارند، ولی باید بگویم که این وسواس‌ها برای یک فیلمساز کاملا به اندازه و به جاست. آقای ابراهیمیان دوست دارند که نگاهی را که دارند به کل فیلم بسط دهند ولی خب اطمینانی که به بازیگر می‌دهند حتی اگر مشکلاتی چون تعداد برداشت زیاد هم وجود داشته باشد باعث می‌شود بازیگر با دل و جان هر آنچه را که او می‌گوید انجام بدهد.

«برادرم خسرو»، قصه ای دراماتیزه شده با نیم نگاهی به بیماری دو قطبی

دومین نشست مطبوعاتی امروز مربوط به فیلم سینمایی «برادرم خسرو» به کارگردانی احسان بیگلری بود. وی در ارتباط با دلایل ساخت این فیلم گفت: عمویی داشتم که سال ها پیش خودکشی کرد. بعدها فهمیدند که عموی من گرفتار بیماری دو قطبی بوده و کسی در آن دوران متوجه بیماری او نشد و در شرایطی قرار گرفته که خودکشی کرد.

بیگلری افزود: این فضا همیشه در ذهن من وجود داشت و دوست داشتم قصه ای دراماتیزه شده با نیم نگاهی به بیماری دو قطبی بنویسم و به سینما تقدیم کنم.

سعید ملکان تهیه‌کننده این اثر نیز درباره تولید این فیلم سینمایی گفت: فیلم «برادرم خسرو» بعد از ابد و یک روز دومین فیلمی است که با کارگردان های فیلم اولی کار می کنم اما باید بگویم که اگر شهاب نبود قطعا این فیلم ساخته نمی شد چراکه شهاب حسینی به عنوان سرمایه گذار و بازیگر در این فیلم حضورر داشت.

ناصر هاشمی بازیگر هم در ادامه این نشست گفت: پس از خواندن فیلمنامه بحث هایی متعددی درباره روند داستان انجام دادیم. گاهی بازیگر تنها یک نقش را بازی می کند اما در برخی موارد نقش را کشف می کند و من در فیلم «برادرم خسرو» ناصر را کشف کردم چون شخصیتی بود که به هیچ عنوان اجازه دخالت در امور شخصی‌اش را نمی داد و در عین حال خسرو هم همین ویژگی را داشت به همین دلیل در کنار هم قرار گرفتن این دو باعث ایجاد تنش می شد که به نظرم این تنش به خوبی از آب درآمده است.

مانی حقیقی: فیلمساز مؤلف نیستم!

سومین و آخرین نشست امروز مربوط به فیلم سینمایی «اژدها وارد می‌شود» به کارگردانی مانی حقیقی بود. در این نشست مانی حقیقی کارگردان، کیانا تجمل بازیگر، امیر جدیدی بازیگر، همایون غنی‌زاده بازیگر، احسان گودرزی بازیگر و همچنین حسین معززی نیا به عنوان منتقد حضور داشتند.

در ابتدای این نشست مانی حقیقی کارگردان اثر درباره محتوای فیلمش گفت: صادقانه بگویم که اساسا در هر نوع فرایند خلق آثار هنری از سمبولیزم متنفرم. به نظرم این یک تنبلی در منتقدین است که به یک سری چیزهایی که فکر می‌کنند آن را به حقیقت محض یک اثر تعمیم داده و تنها خود را  به همان چیزها محدود می‌کند. من همیشه در فیلم‌هایم فضایی را خلق می‌کنم که حس پنهانی در فیلم به وجود می‌آورد به گونه‌ای که فیلم مرا به یک بازی تبدیل می‌کند که همه ما سرگرم آن بازی می‌شویم. درست همانند اتفاقی که در فیلم کارگرها مشغول کارند، افتاد.

وی افزود:‌ «اگر فیلم اژدها وارد می‌شود»، خیالی بود نمادین می‌بود. در حالی که این فیلم یک فیلم واقعی است و یک فیلم زمانی که واقعی باشد نمی‌تواند استعاره، سمبولیک و نمادین باشد. شما زمانی که فیلم را تا آخر تماشا می‌کنید دیگر جای سؤالی برای پرسیدن از خالق اثر درباره واقعی یا نمادین بودن آن پیش نمی‌آید.

حقیقی درباره نقش اول این فیلم گفت: اگرچه بار درام فیلم به دوش هر سه بازیگر است ولی از نظر من جدیدی نقش اول این فیلم است. به عقیده من بازیگر نقش اول کسی است که جرقه داستان را بزند.

مانی حقیقی در تکمیل سخنان قبلی خود و پاسخ به این سؤال که چرا در تمامی فیلم‌هایش جهانبینی‌اش با یکدیگر فرق می‌کند، پاسخ داد: باید به یکی از صحبت‌های مارگارت تاچر با این مضمون اشاره کنم که می‌گفت جامعه وجود ندارد. حال من می‌گویم من به شخصه به جهانبینی اعتقادی ندارم. من تمام تلاشم را می‌کنم که هر فیلمی که می‌سازم مخاطب را غافلگیر کنم. در واقع سعی می‌کنم در فیلم‌هایم خودم را تکرار نکنم. شما زمانی که فیلم بعدی من تحت عنوان ۵۰ کیلو آلبالو را ببینید بیشتر متوجه این نکته خواهید شد. در واقع من با این فیلم زیرآب کل کارنامه کاری‌ام را خواهم زد.

حقیقی در ادامه افزود: همواره سعی‌ام بر این بود که فیلمساز مؤلف نباشم. چون در سینمای ایران تعریف غلطی از فیلمساز مؤلف می‌شود. فیلمساز مؤلف در سینمای ایران به این معناست که یک فیلمساز فیلمی را می‌سازد و آن را تا ابد تکرار می‌کند.