به گزارش سوره سینما، منوچهر محمدی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «امکان مینا» به کارگردانی کمال تبریزی که در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت تعداد قابل توجهی سیمرغ بود و این مساله انتقادهایی را در پی داشت ولی در نهایت آهنگساز آن به طور مشترک با فیلم «دختر» سیمرغ گرفت، گفت: به هیچ وجه تمایلی به اظهار نظر در مورد داوری های جشنواره فیلم فجر چه در این دوره و چه در دوره های قبل ندارم، چراکه در این سالیان با استدلالی در زمینه داوری جشنواره فیلم فجر مواجه شده ایم که شامل داوری براساس سلیقه داوران است و داوران درباره انتخاب های خود می گویند، اگر هر هیات داوری دیگری انتخاب می شد با سلیقه دیگری در انتخاب فیلم ها تصمیم می گرفت.

وقتی می‌گویند داوری سلیقه‌ای است دیگر چه می‌توان گفت؟

وی ادامه داد: با توجه به چنین استدلالی در زمینه داوری فیلم ها در جشنواره فیلم فجر شرایطی به وجود می آید که نمی توان در مورد آن بحث فنی و اظهارنظر سینمایی کرد. این استدلال که از سوی هیات های داوری ارائه می شود در واقع آخرین خاک ریزی است که پشت آن قایم می شوند. البته بعد از اعلام داوری ها هم کاری نمی توان کرد، چرا که نظرها داده شده و سلیقه ها مشخص است.

این تهیه کننده سینما توضیح داد: برای من و با توجه به تجربه و سوابقم در سینما، مساله داوری چندان مطرح نیست و به این مساله نگاه شخصی ندارم و معتقدم مهمترین مساله آسیب شناسی جشنواره فیلم فجر است. این جشنواره سال ها است دچار بلاتکلیفی شده و هر سال خسارت هایی که به فضای عمومی فرهنگ کشور و فیلمسازان وارد می کند، بیشتر از نفع آن است.

تهیه کننده فیلم «فرشته ها با هم می آیند» تاکید کرد: عقل سلیم حکم می کند که کسانی که دلسوز فرهنگ کشور هستند، بررسی کنند و ببینند مشکل کار جشنواره کجا است. ما در این دوره از جشنواره شاهد موارد مختلفی در زمینه داوری بودیم که از آن جمله می توان به این مساله اشاره کرد که هیات داوران با سلیقه خود یک فیلم را به عنوان فیلم برتر انتخاب کرد و آن فیلم در معرض شدیدترین تهمت ها و حمله ها قرار گرفت، یا تعدادی از فیلم ها در بخش های مختلف نامزد دریافت جایزه شدند که هیچ کدام از این فیلم ها در هیچ بخشی هیچ جایزه ای نگرفته است.

تاثیر نوع انتخاب ها و داوری ها بر ایجاد دلخوری در بدنه سینما

محمدی با انتقاد از برخی فیلم‌های جا مانده از جشنواره فجر امسال گفت: همچنین فیلم هایی نیز وجود داشتند که با یک مرور ساده به وضعیت جشنواره، نشان می دهد که  این فیلم ها مستحق ورود به بخش مسابقه جشنواره بودند، اما به این بخش ورود پیدا نکردند. علاوه بر آن فیلم هایی در بخش مسابقه ورود پیدا کردند که در اندازه و قواره بخش مسابقه این جشنواره نبودند. مجموعه این اتفاقات در این جشنواره شرایطی را به وجود آورده است که به جای ایجاد فضای همدلی، رفاقت، دوستی و همکاری مشترک در فضای فیلمسازی کشور، بیشتر فضای جدایی، اختلاف، دلگیری و دلخوری ایجاد شده است.

جشنواره دبیر می‌خواهد نه مدیر تدارکات

وی ادامه داد: به قول یکی از تهیه کنندگان سینمای ایران که به تازگی اظهار نظر کرده است؛ اگر بنا باشد طبق گفته مدیران جشنواره به عنوان یک پز دموکراتیک در هیچ بخشی اعم از انتخاب فیلم ها و داوری سیاست روشنی نداشته باشند و این را به مثابه یک نشانه از رفتار دموکراتیک عرضه کننند، پس به واقع این نکته به معنای آن است اطلاق دبیری و سیاستگذاری در جشنواره فیلم فجر عنوان بی مسمی است. در چنین شرایطی دیگر نیازی به دبیر جشنواره نداریم و یک مدیر تدارکات برای این جشنواره کافی است تا هزینه شام و ناهار داوران را تهیه و در اختیار آن ها بگذارند.

تهیه‌کننده فیلم «امکان مینا» بیان کرد: از نظر من ورود به بحث داوری جشنواره، بحث انحرافی است و هیچ فایده ای ندارد زیرا داوران معتقدند که این انتخابات سلیقه ای است و نمی توان روی آن بحث علمی کرد. مانند اینکه به کسی بگویید چرا این کار را می کنید و بگوید دلم می خواهد. با چنین فردی نمی توان بحث کرد چرا که هیچ دلیل منطقی برای انتخاب خود نمی آورند.

وی ادامه داد: به همکاران سینمایی و رسانه ها توصیه می کنم که وارد بحث داوری نشوند چراکه با این استدلال هر نوع بحث علمی، فنی و هنری منتفی است و از نظر من بحث آسیب شناسی جشنواره فیلم فجر از اهمیت بیشتری برخوردار است. بنابراین باید منتظر بمانیم تا در سال ۹۵ شاهد این باشیم که دو فیلم برگزیده جشنواره  فیلم فجر یعنی «ایستاده در غبار» و «ابد و یک روز» که به نظر شخص من فیلم های خوب جشنواره بوذند، چه سرنوشتی در اکران پیدا می کند.

جشنواره فجر نباید حلقه‌ای مجزا از سیاست‌های کلان سینمایی باشد

تهیه کننده فیلم «مهمان داریم» بیان کرد: از نظر من جشنواره یک حلقه از زنجیره مجموعه سیاست های سینمایی است که منطقا می بایست این حلقه در امتداد سایر حلقه های سینما مانند تولید، توزیع، نمایش و مخاطب و همچنین در راستای سیاست گذاری کلان فرهنگی عمل کند. آسیب شناسی جشنواره فجر در یک کلام برای من در این جمله خلاصه می شود که این جشنواره به سمتی می رود که کاملا به عنوان یک حلقه مجزا عمل می کند و مشخص است که اصرار و پافشاری در ادامه این سیاست، ارزش جشنواره و حتی ارزش جوایز آن را نزد اهالی سینما کاهش می دهد.

وی ادامه داد: این جشنواره به جای اینکه شرایطی پیش آورد تا فیلمسازان فیلم های یکدیگر را ببینند و به آموخته های سینمایی آنها افزوده شود، بیشتر به تشریفات جشنواره دقت می شود.

این تهیه کننده سینما توضیح داد: ما نسلی هستیم که باید کم کم جای خود را به جوان ترها بدهیم، اما کسانی که دلسوز سینما و فرهنگ این مملکت هستند بهتر است جشنواره فیلم فجر را آسیب شناسی کنند زیرا این روند برای یک جشنواره سی و چهار ساله اصلا پسندیده نیست.

محمدی در پایان گفت: متاسفانه متر و اندازه داوری در جشنواره فیلم فجر مشخص نیست و همین مساله همه را دچار مشکل کرده است. این شیوه استدلال داوری که می گویند همه چیز براساس سلیقه داوران صورت می گیرد، اصلا قابل قبول نیست.

منبع: مهر