به گزارش سوره سینما، محمدحسین مهدویان شامگاه ۲۰ اسفند ماه در نشست بررسی این فیلم که پس از نمایش آن در قالب «مرور آثار برگزیده‌ی جشنواره‌ی فجر» در پردیس سینمایی «چارسو» برگزار شد، درباره‌ی روند ساخت این فیلم یادآور شد: پیشنهاد چند کار با موضوعات مختلف داشتم اما احساس کردم تکرار کار قبلی است اما تصمیم گرفتم در مورد آنها پژوهش کنم تا اینکه به احمد متوسلیان رسیدم. اول احساس می‌کردم شاید کار جذابی از آب در نیاید چون فکر می‌کردم متوسلیان آدم بد اخلاق و تند مزاجی است، اما کم کم با او ارتباط برقرار کردم و نگارش فیلمنامه را شروع کردم که پژوهش و نگارش آن حدود دوسال طول کشید.

او درباره‌ی اینکه فرم و ساختار فعلی فیلم چگونه شکل گرفته است نیز توضیح داد: تعدادی نوار صوتی به عنوان منبع تحقیق در اختیارم بود که شامل مکالمات بی‌سیم و سخنرانی‌ها بود و آنها را حتی در پخش صوت ماشینم گوش می‌دادم. در حین همین گوش‌دادن‌ها تصاویری با جزئیات در ذهنم شکل می‌گرفت و احساس می‌کردم این یک نمایش رادیویی است. بعد به این فکر افتادم که همین تصاویر ذهنی را بسازم و صداهای واقعی را هم روی آن بگذارم.

این کارگردان با بیان اینکه نمونه‌ی مشابه این کار را ندیده‌ و بر اساس نمونه‌ی خاصی هم این فیلم را نساخته است درباره‌ی شیوه‌ی کارش گفت: شیوه‌ی کارم به این شکل بود که با دوربین هندی‌کم به لوکیشن می‌رفتم و ابتدا آنچه فکر می‌کردم، می‌خواهم بسازم را تصویر برداری می‌کردم. تلاش کردم جوری فیلم را بسازم که انگار مستند می‌بینید.

او ادامه داد: تلاش کردم متظاهرانه کار نکنم و میزانسن و دکوپاژ را به رخ نکشم. ایده‌ی من بازنمایی تمام و کمال بود تا به تصویری برسیم که انگار الان اتفاق می‌افتد. بیشتر تصاویر فیلم هم پلان سکانس است و تداوم دارد. با اینکه این روش خیلی کار را سخت می‌کرد اما همه‌ی تلاشمان را انجام دادیم که حضورمان به عنوان سازنده احساس نشود.

مهدویان که از اولین نمایش فیلم‌اش در جشنواره‌ی فجر با واکنش خانواده‌ی متوسلیان نسبت به فیلم روبرو بوده، در این باره نیز گفت: ما سعی کردیم بدون تعارف مسائل خانوادگی احمد متوسلیان را مطرح کنیم. برخی از مسائل در فیلم هست که آنها احساس می‌کنند خصوصی است و نباید برای عموم مطرح شود. خانواده‌ی آنها بزرگ و پر جمعیت است اما فقط یکی از برادرها با این قضیه مشکل دارد که البته صحبت‌هایی هم کرده‌ایم و قرار است فکری به حال این قضیه بکنیم.

نویسنده و کارگردان «ایستاده در غبار» مهمترین چالش خود را انتخاب بازیگر نقش احمد متوسلیان دانست و گفت: چون قرار بود این شخصیت بار فیلم را بر دوش بکشد، دنبال بازیگری توانمند بودیم که شناخته شده هم نباشد و طبیعتاً در میان تئاتری‌ها دنبالش گشتیم.

هادی حجازی‌فر هم جزو گزینه‌های ما بود اما به لحاظ شباهت چهره تردید داشتیم و چون درمورد بازیگران دیگر به نتیجه نرسیدیم، به عنوان آخرین نفر سراغ او رفتیم و با اینکه به گریم سنگینی برای کار احتیاج داشت، بهترین انتخاب بود.

هادی حجازی‌فر بازیگر و کارگردان تئاتر نیز درباره‌ی حضورش در سینما و این فیلم گفت: در سال ۸۲ در فیلم «مزرعه‌ی پدری» رسول ملاقلی‌پور بازی کردم اما به دلیل شرایط خاص کار، عطایش را به لقایش بخشیدم و فقط تئاتر کار کردم. تا اینکه فرصت حضور در این فیلم، در زمانی که هیچ انتظارش را نداشتم پیش آمد.

وی افزود: من ۸۶ دقیقه از ۱۰۰ دقیقه‌ی فیلم در تصویر دیده می‌شوم پس خیلی باید تلاش می‌کردم از فیلم بیرون نزنم. چالش اصلی من در این نقش، در کنار دشواری‌های فیزیکی و ذهنی، گریم آن بود که سنگین بود و بیش از سه ساعت اجرایش زمان می‌برد و یک ساعت هم پاک کردنش وقت می‌گرفت. با اینکه لب زدن به جای صدای احمد متوسلیان به دلیل شکل خاص نفس کشیدن و حرف‌زدنش کار بسیار سختی بود اما در عین حال ساده‌ترین بخش کار بود!

منبع: ایسنا