به گزارش سوره سینما، علیرضا رئیسیان کارگردان سینما در خصوص اثرات برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر و جداسازی آن از بخش داخلی؛ گفت: جداشدن بخش جهانی جشنواره فیلم فجر از بخش داخلی مثل این می‌ماند که دوقلوهای به هم چسبیده را از هم جدا کنیم. نود درصد این اتفاق لطمه زننده است و در بهترین حالت فقط ده درصد امید به حیات باقی می‌ماند. پس از آنجا که بخش بین الملل محملی برای تربیت سینمای داخلی و خارجی بود، جداکردنش امر پسندیده‌ای نیست.

وی افزود: اینکه می‌گویند با جداسازی اتفاق مهمی را رقم زدیم، باید منتظر خروجی آن در پایان جشنواره باشیم و قضاوت نکنیم؛ اما فکر می‌کنم از لحاظ مفهومی کار اشتباهی است. از طرفی به دلیل مسائل متعدد از جمله محدودیت‌های نمایشی نمی‌توانیم شاهد جشنواره‌ای جهانی در بخش رقابتی و مسابقه ملی به معنای واقعی باشیم؛ چون آنهایی که نام جشنواره جهانی را به معنای اصلی آن یدک می‌کشند، اجازه پخش فیلمهایی را می‌دهند که در دنیا تراز اول و اکران اولشان باشد، در نتیجه فلسفه این نامگذاری (جهانی شدن) مورد پرسش قرار می‌گیرد و محدودیت‌های جشنواره جهانی فجر امکان ارسال فیلم های تراز اول دنیا را به وجود نمی‌آورد.

کارگردان فیلم سینمایی «دوران عاشقی» ادامه داد: در مرحله بعد، فضای عمومی این جشنواره در سینمای ایران دیده وحس نمی‌شود ؛ یعنی مانند جشنواره داخلی فجر و دیگر جشنواره‌هایی که شاهد فضایی گرم در اجرا و قبل از اجرا هستیم، اشتیاق و حرارت را در بین اهالی سینما  نمی‌بینیم.

رئیسیان افزود: نکته آخر اینکه اگر قرار است جشنواره جهانی فیلم فجر از هر جهت به ارتقای سینمای ملی کمک کند، نیاز به دوگانگی، جداسازی و صرف هزینه های جداگانه نبود.

وی افزود: از طرفی باید به این نکته مهم توجه داشت؛ چون یک سینماگر مدیریت این جشنواره را برعهده دارد، توقع سینماگران از فیلم‌ها و برگزاری بسیار بالاتر می رود که این موضوع در کیفیت روند جشنواره تاثیرگذار خواهد بود.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان