به گزارش سوره سینما، نگاهی به جوایز ارایه شده به فیلم های کوتاه از سوی جشنواره های جهانی  مانند جشنواره کن، برلین که با هدف‌های خاصی فیلم‌ها را دست‌چین ومورد توجه قرار می دهند، با نگاهی گذرا به آثار پذیرفته شده در جشنواره های خارجی خواهیم دید فیلم‌هایی در این جشنواره موفق به کسب جایزه می‌شوند که  به مسایل اجتماعی و بزرگ نمایی مشکلات جامعه بپردازند یا خلاف عفت عمومی جامعه ایرانی و آزادی زنان و… جایزه برای فیلمساز ارمغان می‌آورد. فیلمساز وقتی از سوی جشنواره ها (علی الخصوص خارجی) مورد توجه و تشویق قرار می‌گیرد سعی می کند روند ساخت فیلمش را به گونه ای پیش ببرد که در محتوا گوشه چشمی به جشنواره های خارجی داشته باشد. به بهانه حضور چهار فیلمساز در جشنواره کن به سراغ سابقه فعالیت این فیلمسازان که تعدادی از آن ها مقیم ایران هستند و در این کشور فعالیت می‌کنند و تعدادی از آن‌ها بعد از رشد در ایران به خارج از کشور مهاجرت کردند رفتیم.

علی عسگری و فرنوش صمدی با «سکوت»

اگر نگاهی به فیلم‌های ساخته شده توسط علی عسگری بیندازیم خواهیم دید فیلم هایی از این فیلمساز مورد توجه جشنواره های خارجی قرار گرفته که خلاف عفت عمومی و عرف جامعه اسلامی است. خلاصه داستان دو فیلم گویای توجه جشنواره های خارجی به چنین مضامینی است. در فیلم کوتاه «بیش‌تر از دو ساعت» دختری باکرگی‌اش را به شیوه غیر سنتی از دست داده و حالا دچار خون‌ریزی شده و بیمارستان به شرطی وی را درمان می‌کند که مدرکی مبنی بر ازدواجش نشان دهد و یا والدینش را آگاه سازد.

فیلم کوتاه «بچه» درباره دختری است که کودکی نامشروع زاییده و آن را از خانواده‌اش پنهان کرده است و حالا خانواده دختر قرار است برای دیدار وی به تهران بیایند و او می‌خواهد جریان بچه را از آن‌ها پنهان نگه دارد. فارغ از تکنیک فیلم ها که جای بحث دارد محتوای این دو فیلم موردتوجه جشنواره های خارجی قرار می‌گیرد. جالب است که این دو فیلم فیلمساز به شدت مورد توجه قرار گرفت و جوایز متعددی را نصیب علی عسگری کرد اما فیلم های دیگر او کمتر مورد توجه قرار گرفت. در کنار علی عسگری، فرنوش صمدی قرار گرفته و فیلم «سکوت» را به صورت مشترک ساخته است، فیلمی که با حمایت ایتالیا ساخته شده و از میان ۳۰ فیلم ایرانی که متقاضی شرکت در جشنواره کن، به بخش مسابقه راه یافتند.

فیلم «آرام» فرشته پرنیان

فرشته پرنیان درآثارش توجه به مسایل زنان دارد  او نیز با ساخت آثاری چون «بعد از کلاس» و «تولدت مبارک» به سراغ «آرام» رفته است که همین فیلم مورد توجه جشنواره جهانی کن قرار گرفته فیلمی که مانند آثار قبلی فیلمساز به زنان و مسایل پیرامون آن ها در جامعه توجه دارد. داستان فیلم درباره آرام است که قرار است به یک تصمیم برسد او در مواجهه با دوست پسرش آنچه در درونش می گذرد را بروز نمی‌دهد. پرنیان در این فیلم روابط باز میان دختر و پسر را به تصویر می‌کشد.

حمید احمدی «روی تپه‌ها»

حمید احمدی دیگر فیلمساز ایرانی است که با فیلم کوتاه «روی تپه‌ها» راهی جشنواره کن شده است او در ایران تعدادی مستند، فیلم تبلیغاتی و موزیک ویدئو ساخت و دستیار فیلمبردار محمود کلاری در چند پروژه سینمایی بود و در کنار عباس کیارستمی هم حضور داشته است او در سال ۲۰۱۱ برای ادامه تحصیل به لندن رفت و بعد از نوشتن و کارگردانی سه فیلم و شرکت در بسیاری از مجامع فیلمسازی در لندن فیلم «روی تپه‌ها» را ساخت  و حالا در جشنواره کن پذیرفته شده است.

اما نکته حایز اهمیت و بهانه این یادداشت، توجه به این مهم است که فیلمساز ایرانی که ریشه در فرهنگ و سنت ایرانی دارد چگونه و در چه فرآیندی این گونه معضلات و مسایل جامعه را بزرگ‌نمایی و یا به تعبیری سیاه‌نمایی می‌کند و اینگونه حاضر است برای دیده شدن در جشنواره‌های خارجی را به احترام به فرهنگ و سنت ایرانی ترجیح می‌دهد. معمولا فیلمسازان فیلم کوتاه برای حضور در عرصه فیلم بلند تلاش می‌کنند که این مهم وظیفه شورای پروانه ساخت را دو چندان می‌کند تا آثار کوتاه را به درستی مورد بررسی قرار دهند و به فیلمسازانی مجوز ساخت فیلم اول بدهند که مرعوب جشنواره‌های خارجی و به خصوص جشنواره‌های دارای جهت و معاند با نظام نباشند. تا در سینمای ایران کمتر شاهد این نوع سیاه نمایی‌ها، گرایش افراطی به سمت طرح و نمایش موضوعات اجتماعی با پایان بندی‌های باز ورود افراد در عرصه فیلم‌سازی باشیم.