کارگردان فیلم سینمایی «هیس، دخترها فریاد نمی زنند» افزود: متأسفانه برخی رسانه ها به غلط در رابطه با داستان این فیلم اخباری را منتشر کرده و مدعی شده اند که در این فیلم داستان دختری روایت می شود که دوران جوانی را پشت سر گذارده اما تاکنون ازدواج نکرده است؛ این در حالی است که «طلاق عاطفی» محوریت اصلی این اثر سینمایی است و من سعی کرده ام نگاهی به جایگاه فرزندان خانواده در شرایطی که «طلاق عاطفی» در یک خانه به وجود می آورد داشته باشم.

وی ادامه داد: طلاق عاطفی مبحث بسیار مهمی است که متأسفانه امروزه در سطح کشور رواج گسترده ای پیدا کرده و بسیاری از خانواده ها مبتلا به آن هستند؛ ما باید آگاه باشیم که طلاق عاطفی، طلاق دادگاهی نیست و زن و شوهر در این نوع طلاق با یکدیگر زندگی می‌کنند و خانه برای آنها تبدیل به یک مسافرخانه می‌شود و در این میان فرزندان خانواده هستند که آسیب های جدی روحی و روانی می بینند و به عنوان آینده سازان و نسل آینده کشور با بحران های جدی مواجه می شوند که این امر بسیار خطر آفرین است.

درخشنده سپس با بیان اینکه زمانی که در یک خانواده طلاق عاطفی رواج پیدا می کند مهر و عشق و عاطفه و روح زندگی در آن خانه وجود ندارد اظهار داشت: یک خانواده سالم نیاز به یک سری اصول بنیادین دارد و برای اینکه بتواند فرزندان خوبی را تربیت کند باید این اصل های اساسی را رعایت کند اما متأسفانه زمانی که طلاق عاطفی به وجود می آید ما شاهد چنین مسأله ای نیستیم و این می تواند برای همه ما یک هشدار جدی باشد.

کارگردان فیلم سینمایی «شمعی در باد» خاطرنشان کرد: من برای نگارش فیلمنامه «زیر سقف دودی» پژوهش گسترده ای انجام دادم و سعی کردم بر اساس تمامی آمارهایی که از مراکز مختلف گرفته ام و همچنین استفاده از نظرات و تجربیات کارشناسان اجتماعی و روانشناس و همچنین مردمی که از قشرها و فرهنگ های مختلف دچار طلاق عاطفی در خانواده هایشان شده اند این فیلمنامه را بنویسم که هیچ گونه کسری و مشکلی نداشته باشد و همه مخاطبان بتوانند به راحتی با آن ارتباط برقرار کرده و مراقب این باشند که در دام چنین مسأله ای نیفتند.

وی افزود: من طی سال های اخیر به غیر از «زیر سقفه دودی» همزمان نگارش ۴ فیلمنامه دیگر را در دست داشتم که بعد از تکمیل شان تصمیم گرفتم هیچکدام را نسازم چرا که من به عنوان یک فیلمساز اجتماعی موظف هستم یک گام از جامعه جلوتر باشم و متوجه شدم که آن فیلمنامه ها یک گام از جامعه عقب تر هستند؛ من باید با زبانی با مخاطبان سخن بگویم که آن ها در عین همذات پنداری که با شخصیت های فیلم می کنند بدانند که موضوعات و مسائل به روز آن ها را به خوبی می دانم و درک می کنم و اگر سوژه ای را در فیلم هایم مطرح کنم که برای گذشته باشد دیگر مخاطب به من به عنوان یک فیلمساز اجتماعی اعتماد نمی کند و حرف های من نمی تواند روی او تأثیر مثبتی بگذارد.

درخشنده ادامه داد: من اولین چیزی که از خدا خواستم این بوده که مسیر درستی را جلوی پایم بگذارد تا بتوانم به بهترین شکل ممکن این اثر سینمایی را بسازم و جامعه نیز آن را پسندیده و نسبت به عواقب طلاق عاطفی آگاه شود. «زیر سقف دودی» فیلمی واقعی است و بر اساس حوادث و قایع جلو نمی رود و همین امر می تواند مخاطبان زیادی را ترغیب به تماشای این فیلم کند.

این فیلمساز سینمای کشور در بخش دیگری از این گفتگو اظهار داشت: پرداختن به این قبیل موضوعات و سوژه ها در سینما بسیار مهم است و ما باید همواره دنبال ریشه ها باشیم و روابط علت و معلولی و چرایی یک قضیه را همواره در نظر بگیریم و بر اساس آن مبادرت به ساخت فیلم کنیم؛ متأسفانه امروزه شرایطی در کشور ما به وجود آمده که بسیاری از روابط در خانواده های ما مانند آفت شده و یک فیلمساز که رسانه مهم و تأثیرگذاری مانند سینما را تحت اختیار خود دارد باید با ساخت آثار سینمای اجتماعی با این آفات مقابله کند.

کارگردان فیلم سینمایی «بچه های ابدی» در خاتمه این گفتگو افزود: این روزها من در حال پیگیری مقدمات تولید «زیر سقف دودی» هستم و امیدوارم بنا بر برنامه ریزی های انجام شده تا پایان فصل تابستان فیلمبرداری این اثر سینمایی به اتمام برسد و ما هیچ مشکلی برای رونمایی فیلم در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر نداشته باشیم.

گفتنی است؛ پوران درخشنده فارغ‌ التحصیل سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما و دارای لوح افتخار درجه یک هنری معادل دکتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران است. وی  عضو انجمن‌های فیلمسازان زن آمریکا (WIF)، کارگردانان مستقل آمریکا (IFP)و مرکز بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان یونسکو (CIFEJ) نیز هست. این فیلمساز سینمای کشور تاکنون جوایز متعددی را برای ساخت فیلم هایش که اغلب آن ها در ژانر سینمای اجتماعی ساخته شده اند از جشنواره های داخلی و خارجی دریافت نموده است. جالب توجه است این فیلم ساز که در تمامی آثار سینمایی اش به مشکلات اجتماعی پرداخته، هیچ گاه دچار سیاه نمایی های مرسوم آثار اجتماعی نشده است.

منبع: سینماپرس