به گزارش سوره سینما به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، رضا کیانیان، هنرمند شناخته شده کشورمان، با بیان اینکه در دنیایی که استرس در انجام دادن بسیاری کارها وجود دارد، سینما هم از این قاعده مستثنی نیست، افزود: توصیه ای که می توانم  به فیلم سازان جوان داشته باشم، فقط یک جمله است. جمله ای که منسوب به حضرت علی(ع) است که می فرمایند: «خودت باش». وقتی که خودتان باشید، اتفاقات عجیب و غریبی برایتان می افتد، زیرا در این صورت خودتان را کشف می کنید. فکر می کنم اگر انسان بخواهد یگانه شود، باید در ابتدا خودش را کشف کند. به بیان دیگر درون هر انسان گنج بی نهایتی وجود دارد که مطمئناً با گنج انسان دیگر متفاوت است.

این بازیگر و مدرس سینما ادامه داد: وقتی ریزه خوار گنج دیگری شویم، در نهایت مانند او می شویم ولی اگر به دنبال کشف گنج خود باشیم که در خلقت ما گذاشته شده و دست نخورده است، و آن را کشف کنیم، دیگر ریزه خوار کسی نمی شویم. در واقع آن روزی و بهره که خدا آن را برای ما قرار داده، همان را استفاده می کنیم و یگانه می شویم؛ یعنی همان رنگ یا نوری را که خداوند دوست داشته از طریق این مخلوقاتش بپراکند، ما با کشف خودمان می توانیم آن نور را بپراکنیم.

رضا کیانیان همچنین ضمن تاکید بر اینکه آموختن تکنیک حتماً باید از روی دست دیگران باشد، گفت: آن تکنیک را می آموزیم تا نگاه خودمان را نشان دهیم. پس باید شاگردی کنیم و تکنیک را بیاموزیم، با اخلاص هم باید شاگردی کنیم. اما سعی کنیم در تمام این مدت فقط تکنیک را بیاموزیم وحرف خودمان را بزنیم، منظورم خودخواهی، خودستایی و خودپرستی نیست، همه مردم جهان آدم های مهمی هستند، ولی هر کسی باید خودش را کشف کند و به دنبال کشف نگاه خود باشد.

وی بیان کرد: در دنیای فیلم سازی نیز جوانی که تازه شروع به فیلم سازی کرده است باید همواره سعی کند به شناخت خود در مراحل زندگی اش بپردازد.چون هیچ شخصی بهتر از خودش نمی تواند شایستگی ها و تواناییهایش را بشناسد و برایش نسخه بپیچد. البته در این مسیر، فیلم سازان باید سعی کنند توجه به اخلاق و تزکیه نفس را همواره مورد توجه قرار دهند. موضوعی که در دنیای مدرن و جامعه ما کم‌رنگ است و جای خالی این موضوع در فیلم های ما که خیل عظیمی از مخاطبان را با خود همراه می کند، بیش از پیش احساس می شود.

کیانیان تاکید داشت: شاید فیلم هایی که در روزگار فعلی ساخته می شود بیشتر از اینکه به فکر تولید پیام های اخلاقی و مباحث آموزشی در میان مخاطبان خود باشد، سعی کرده با پرداختن به لایه های سطحی جامعه و موضوعاتی کمیک و ملودرام فقط به فکر کسب در آمدهای نجومی از گیشه باشد. در این میان که مطرح کردن نکات اخلاقی در سینمای ما مغفول مانده است باید گفت جای خوشحالی است که نهادهایی مثل حوزه هنری هستند که سعی میکنند با توجه به مباحث ارزشی و اخلاقی در جامعه هنری جور کم کاری های سایر نهادهای فرهنگی را بکشند. نمونۀ بارز آن را می توان در تولید فیلم های فاخر یکی دو دهه اخیر یا برگزاری جشنواره بین المللی فیلم ۱۰۰ و اختصاص دادن بخش ویژه‌ای تحت عنوان سینمای اخلاق مشاهده کرد.