به گزارش سوره سینما، علی احمدزاده پس از مجوز نگرفتن فیلمش برای پخش در سینما و شبکه خانگی به‌دلیل داستان غیرمعمول «مهمونی کامی»، آن را در چند قسمت در اختیار کاربران فضای مجازی گذاشت.

این چندساله خیلی از فیلمسازان دستشان آمده که نباید هر فیلم بی‌محتوایی بسازند، البته باز هم می‌سازند چون راه‌های دور زدن پخش قانونی، انگار زیاد است! این را در نظر بگیرید که سیستم اکران در سینمای ما بضاعت چندانی ندارد و نمی‌تواند از پس حدود ۱۰۰ فیلم تولیدی سال بربیاید و به ناچار کمی بیش از نصف آن را اکران می‌کند. بقیه نیز منتظر می‌مانند برای سال‌های بعد تا اینکه شانس یارشان باشد و اتفاقی روی پرده بروند و یا اینکه شبکه خانگی را تجربه کنند. البته شاید به گروه «هنر و تجربه» هم بروند اگر نخواهند کنج انبار تهیه‌کننده دولتی را تجربه کنند.  خصوصاً با راه‌اندازی همین گروهی که اسم برده شد، برخی فیلمسازان که آثارشان جزو توقیفی‌ها و نه اکران‌نشده‌ها هم هست، از آب گل‌آلود ماهی گرفتند و فیلمشان را روی پرده نیز برده‌اند ازجمله «گس»، «بازهم سیب داری» و برخی دیگر که تعدادشان اندک است، اما مثال نقض‌ هستند. حتی به غیر از این مسیر، هنوز هم هستند حتی فیلم‌های با محتوایی عجیب که راحت روی پرده اکران عمومی می‌روند. تازه شاید بعد از اکران مسئول حوزه یادش بیفتد که حداقل در شبکه نمایش خانگی اصلاحیه‌ای به سکانس‌هایش بزند، اتفاقی که احتمالاً روی همین فیلم اخیر یعنی «۵۰کیلو آلبالو» ترتیب داده شود. آن هم بعد از اینکه یکی، دو میلیون نفر آن را دیده‌اند!

سینما و خانه‌های مردم نشد، می‌رویم سراغ اینترنت

باز هم این چند مجرای اکران سراسری فیلم‌ها در سینما، قابل کنترل‌تر است، اما وقتی که پای شبکه‌های خصوصی مجازی و اینترنتی پیش بیاید که آمده! اوضاع به‌راحتی دیگر قابل کنترل نیست. وگرنه این همه دانلودهای غیرمجاز فیلم‌های سینما در نبود قانون کپی‌رایت اتفاق نمی‌افتاد و جالب اینکه همه نیز شاکی‌ هستند، اما کسی نمی‌تواند جریان را کنترل کند. برویم سراغ پدیده‌ای دیگر که همان اکران فیلم‌های توقیفی در فضای مجازی است. اتفاقاً دست روی شبکه‌های پرمخاطب نیز می‌گذارند همچون آپارات که بالاخره از جایی و کسی حمایت می‌شود. مثالش اینکه فیلمی همچون «مهمونی کامی» را که چندین سال است به هر در و دیوار می‎زند تا لااقل در شبکه خانگی توزیع شود، اکثریت سینمادوستان ندیده‌اند جز در محافل خصوصی، جشنواره‌ای و غیره. اما احتمالاً همین روزها نسخه کامل فیلم توقیفی علی احمدزاده را نیز بتوانید از آپارات و غیره تماشا کنید!
بالاخره این نیز شیوه جدیدی برای دور زدن مسیرهای اکران قانونی است خصوصاً برای این نوع آثار که محتوای داستانی‌شان نمی‌تواند ابداً مخاطب و مسئول را راضی کند. تصور کنید ماجرای این نوع فیلم‌ها چقدر غیرمعمول است که حتی سازمان سینمایی دولت فعلی که به ممیزی کمتر اهمیت می‌دهد، اجباراً جلوی پخش «مهمونی کامی» ایستاده است. با این حال وقتی پول تهیه‌کننده دولتی باشد و ضرری نباشد با وجود مسیرهای غیرقانونی، این فیلم‌ها نیز جایی برای خودنمایی پیدا می‌کنند.

انگار حواس برخی‌ها پرت است

پس مثالش فیلم علی احمدزاده است که در آپارات و در قالب فریم‌های چند دقیقه‌ای به مرور به تماشا گذاشته شده یعنی به شکل قسمت‌های سریالی. بنابراین معنی اکران نشدن فیلم توقیفی بی‌محتوا با پخش از کانال‌های مجوزداری مثل آپارات، چه می‌تواند باشد؟ جز گول زدن و زیرآبی‌رفتن‌های به اصطلاح قانونی. خصوصاً اینکه این جور شبکه‌های مجازی به‌خاطر اینکه نظارتی روی کارشان نمی‌بینند پس راحت فضا را می‌توانند در اختیار این فیلم‌ها بگذارند بدون اینکه اینها یا حتی فیلمسازش، بازخواستی بشود. البته بعید است سازمان سینمایی و مجموعه‌های زیردستی‌اش اصلاً متوجه شبکه‌های اینترنتی باشد و انگار قدرت کنترل این فضاها را هم ندارد.
اینطور که از شواهد پیداست به‌دلیل همین نبود نظارت و برخورد لازم در سایه حواسپرتی مسئولان، فیلمساز آثار توقیفی که پول فیلمش از خرج توجیبی‌اش نیست و صرفاً به دنبال دیده شدن کارش است، کم‌کم پایش به شبکه‌های مجازی پخش فیلم هم باز خواهد شد!

منبع: جوان