به گزارش سوره سینما، روزنامه جوان در یادداشتی در شماره امروز خود نوشت:

هنر را هدف قرار داده‌اند، تجربه است، اما این نیز بگذرد. سینما را عروسک خیمه شب بازی خود کرده‌اند و او را می‌رقصانند؛ رقصی پر تلاطم که عرق شرم را در می‌آورد. انگار قصد دارند تیشه به ریشه آن بزنند و از این آب گل آلود ماهی خود را صید کنند، اما چگونه می‌شود رئیس سازمان سینمایی و یا همان معاون وزارت فرهنگ و ارشاد پاسخی به سؤالات مهم رسانه ندهد و تنها با خواندن چند بیت شعر و یا مدعی شدن به پرده‌برداری از فیش حقوقی خود بسنده کند، اما در عمل نه‌تنها چنین اتفاقی نمی‌افتد، بلکه پاسخی به بی بند و باری در مسائل اقتصادی این سازمان نمی‌دهد، مگر یک کشوری که نهایتاً ۸۰ میلیون جمعیت دارد که از این تعداد تنها یک یا دو میلیون نفر به سینما‌های کشور می‌روند به چند جشنواره بین‌المللی-که الحق همان بگوییم محفلی سزاوارتر است- یا  چند جشنواره سینمایی کشوری نیاز دارد، جشنواره‌هایی با محتوایی تکراری که تنها از این جشنواره و سالن به آن یکی جشنواره و سالن برده می‌شود و اگر بگویند نیاز است آیا این سؤال مطرح نمی‌شود که «لطفاً با ذکر مثال به توفیقات آن اشاره کنید که نگارنده از این توهم خارج شود».

البته سازمان سینمایی به جدیت و البته به خوبی نشان داده است که ایجاد جشنواره اعم از کشوری و بین‌المللی نه‌تنها سخت و دشوار نیست، بلکه تنها با یک ابلاغیه و چند حکم لازم‌الاجرا برای سینما می‌شود؛ حکم‌هایی که کارمند‌های سازمان سینمایی، حتی برای یکبار هم که شده واژه‌ای به نام «مدیر» را در کنار نامشان تجربه کنند و شاید برای این تجربه متوسل به قرعه‌کشی هم شوند و البته برای خالی نبودن از لطف یک حقوقی در حد خوردن نان و ماستی البته با بریان به جیب بزنند.

اگر از جشنواره‌هایی که یک شبه شکوفا می‌شوند و برای فرهنگ و البته مردم بسیار مفید واقع شده‌اند! گذر کنیم به گروه سینمایی «هنر و تجربه» که الحق می‌توان گفت که سینمای ایران را نجات داده است! برمی‌خوریم، حالا بماند اکران مردمی یک فیلم(هنگامه) برابر است با فروش ۵۷ فیلم از این طرح یا  در نظر نگیریم که این طرح برای دلخوشی چند کارگردان خسته یا  دلشکسته در سالن‌های خالی و پر که اولی برای حضور مردم و دومی برای توهین به مردم در حال اکران و نمایش است. البته مدیر گروه سینمایی«هنرو تجربه» نگران آینده این طرح نجات‌دهنده است و به همین دلیل در مصاحبه خود اینچنین می‌گوید: «ما نیز به دنبال این هستیم که با رفتن افرادی همچون من، ایوبی یا  هر کدام از متولیان، گروه سینمایی «هنر و تجربه» دچار اتفاقات ناخوشایندی نشود و دوستان فیلمساز بتوانند به کار خود ادامه دهند. البته لازمه این امر این است که ما یک مکانی را به صورت اختصاصی در اختیار داشته باشیم، زیرا در این صورت مسیر رو به رشد گروه سینمایی «هنر و تجربه» بسیار جذاب‌تر خواهد شد و دیگر مزاحمتی برای سالن‌های دیگر نخواهیم داشت.» که این گفته‌ها نشان می‌دهد برای تجربه مزاحمت، نیازمند هنر است، اصلاً شاید به همین دلیل نامش شده است «هنر وتجربه» در هر حال اینگونه که مشخص است سازمان سینمایی ایجاد شده است تا تجربه «صبر ایوب» را به اهالی هنر موهبت کند و برای کسب این تجربه از هیچ چیز فروگذاری نمی‌کند و ایوبی در مصاحبه‌های خود اینچنین می‌گوید: « اولویت ما ساخت فیلم با محوریت فرهنگ رضوی است.» اما در عمل حکم حکومتی برای پروانه ساخت فیلمی که روایت یک پدر بی غیرت که دختران خود را برای کسب در آمد پیشکشی می‌کند، ابلاغ می‌کند؛ فیلمی که محمد حسین لطیفی که یکی از اعضای شورای پروانه نمایش است درباره اکران نشدن این فیلم می‌گوید: «صادر نشدن پروانه نمایش برای این فیلم نظر همه اعضای شورای پروانه نمایش است، البته همه در این شورا دوست دارند که این اتفاق رخ ندهد و هیچ فردی در این شورا وجود ندارد که علاقه‌مند به توقیف فیلمی باشد و همیشه به دنبال اصلاح هستند، ولی در مورد فیلم آقای کاهانی جمع نظرات این است که امکان اصلاح برای این فیلم وجود ندارد.»

از سوی دیگر همایون اسعدیان، یکی از مدافعان سیاست‌های سینمایی دولت یازدهم، به انتقاد از این مسئله می‌پردازد و در مصاحبه خود می‌گوید: «یک نوع آشفتگی در اجرا می‌بینم که باعث بسیاری از مشکلات شده است. در شورای پروانه ساخت به دلایلی با صدور پروانه ساخت فیلمی مخالفت شد و فیلمساز رفت پیش آقای ایوبی و آقای ایوبی به ما گفتند پروانه ساخت ایشان را بدهید و ما گفتیم تا حکم حکومتی ندهید این کار را نمی‌کنیم و این فیلم که برایش حکم حکومتی دادند امروز غیرقابل نمایش است… »
در هر حال حجت الله ایوبی به عنوان رئیس سازمان سینمایی باید به چنین شبهات و پرسش‌های مهم رسانه‌ها پاسخ دهد، زیرا «صبر ایوب» هم مقداری دارد!