به گزارش سوره سینما، سهراب راست می‌گوید، شاید همه مردم شهر در خوابند، اما صبح خواهد آمد و در آن زمان چهره پشیمان‌ترین افراد که به گفته امام صادق(ع)«کسى است که براى مردم از عدالت سخن بگوید، اما خودش به دیگران عدالت روا ندارد» برملا می‌شود، همان‌هایی که با حکم حکومتی به فیلم‌های سخیف و خاص برای نورچشمی‌های دولت مجوز ساخت ابلاغ می‌کنند، اما در محافل رسانه‌ای از پاکدستی خود سخن به میان می‌آورند، اما انگار هنوز در این دعوای حیدری- نعمتی فیش‌های حقوقی که به دعوای زرگری مسئولان سینمایی رسیده است، زمان ورود کمیسیون فرهنگ در این هرج و مرج فرهنگی فرا نرسیده است. به راستی چه زمانی مجلس شورای اسلامی خواهان ورود و پرسش از وزیر فرهنگ و ارشاد است؟و چه کسی به جز مقام معظم رهبری که مدت‌هاست در حوزه فرهنگ در حال مبارزه است، دغدغه حقیقی در مسائل فرهنگی را دارد؟

اما انگار سهراب می‌دانست «شب خرداد به آرامی یک مرثیه از روی سر ثانیه‌ها می‌گذرد… بوی هجرت می‌آید» و در این یک‌سال باقی مانده، همه چیز بوی سیاست خواهد گرفت و شاید به همین دلیل است که فرهنگ برای متولیان این امر تنها ابزاری برای فریفتن مردم در انتخابات شده است، اما تاریخ نشان داده است که همیشه مردم بهترین قضاوت‌کنندگان هستند و شاید برای مدتی همراه شوند، اما به سرعت مسیر حقیقی را پیدا می‌کنند که تنها راه آن پرسش از مسئولان کشور است، سؤال‌‌هایی که اینبار حجت الله ایوبی نمی‌تواند تنها به متنی در کانال خود و یا خواندن ابیاتی بسنده کند، پرسش‌های مهمی از قبیل اینکه چگونه می‌شود رئیس سازمان سینمایی که از استفاده نادرست از بیت‌المال آگاه بوده است و در یادداشت خود اینگونه می‌نویسد: «هیچ مدیری در دو سال و ۱۰ماه ( یک میلیارد و ۴۶۹ میلیون و ۹۸۶ هزار و ۹۴۷ میلیون تومان) نمی‌گیرد (تقسیم بر هزار کنید می‌شود معادل دلاری). از پاداش‌های چند ده میلیونی خبری نیست.

اینجا دیگر به بهانه خرید تجهیزات سینمایی از اروپا صدهزار دلار گم نمی‌شود. بدون گذر از هیچ شورا و فیلتری به شخصیت‌های حقیقی و حقوقی دوست و زحمتکش، پول‌های بی‌حساب و کتاب چندصدمیلیونی و میلیاردی داده نمی‌شود.» اما در این سه سال و اندی مدیریت خود پیگیر بازگشت آنها به بیت‌المال نشده باشد؟ و اگر این امر محقق شده است، چرا خیانتکاران را آشکارا به مردم معرفی نکرده‌اید؟ و چرا در این برهه از زمان به مطرح کردن آنها روی آورده‌اید، آیا می‌توانید دلیلی بیاورید که مردم بپذیرند غیر از مسائل سیاسی دلیل دیگری وجود دارد؟ویا چگونه می‌شود شما که خود باید عدالت را به مساوات برای تمامی اهالی سینما رعایت کنید، به بعضی از فیلم‌های دوستان دولت با وجود مخالفت شورای پروانه ساخت، حکم حکومتی ابلاغ کرده‌اید و یا چگونه می‌شود، یکی از اعضای شورای پروانه نمایش با وجود اینکه خود، فیلم توقیفی و قبح شکن برمبنای فیلم‌های سفارتخانه‌ای تهیه کرده است، وارد شورای پروانه نمایش شود؟

در هر حال همانگونه که وزیر فرهنگ و ارشاد از مقام معظم رهبری نقل کرده است، مطمئناً آبی از وزارت فرهنگ و ارشاد گرم نمی‌شود و با وجود اینکه رئیس سازمان سینمایی در یادداشت خود به هجوم و نفوذ دشمن اشاره کرده و این‌گونه می‌گوید: «فریادهای برخاسته از دل و جان پیر دیر و رهبر هشیار را درباره «شبیخون فرهنگی»، « تهاجم فرهنگی» و«ناتوی فرهنگی»… » اما این شرایط ولنگاری فرهنگی را که  تنها ثمره مدیریت نامناسب است، به باور آورده است. در هر حال شاید حال و روز امروزمان را سهراب به زیبایی گفته باشد: «من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم، (اما)حرفی از جنس زمان نشنیدم.»