سوره سینما – فاطمه پزشکی : جشنواره فیلم مقاومت عرصه‌ای است که فیلم‌سازان انقلابی دنیا از طریق آن می‌توانند در جهان بدرخشند.

بدون تردید این رویداد سینمایی که برآمده از سال‌های آغازین دفاع مقدس است، قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی انقلاب اسلامی است. قدمت جشنواره فیلم مقاومت به بیش از سه دهه می‌رسد و این جشنواره یکی از جشنواره‌های جریان‌ساز سینمایی کشورمان به حساب می‌آید.

مهم‌ترین نکته‌ای که جشنواره مقاومت را از دیگر جشنواره‌های رنگارنگ داخلی و حتی بین‌المللی ممتاز و منحصربفرد می‌سازد رویکردها و نگاه استراتژیکی است که این حرکت دنبال می‌کند تا جایی که هویتی فراتر از یک فستیوال متداول پیدا کرده و به نهالی بدل شده تناور، رشدیابنده و پویا. یا نهادی جریان ساز و حرکت آفرین که نقشی اجتماعی در مقیاس گسترده را پیگیری می‌نماید و در سال‌های اخیر با جذب سینماگران مستقل دنیا و حمایت از جریان سینمای انقلابی منطقه به یک پایگاه فرهنگی نزدیک شده است.

دست گذاشتن روی حساس‌ترین و ملموس‌ترین موضوعات ملی و بین‌المللی بی واهمه از ملاحظات و مصلحت اندیشی‌های کاسبکارانه سیاسی، فراگیری گستره مفاهیم عام‌تر مقاومت، دعوت و مشارکت فیلمسازان صاحب نام دنیا و منطقه همچون: مایکل مور، الیور استون، نجدت انزور، باسل الخطیب، عماد برناد و ده‌ها سینماگر دیگر-  اهتمام ویژه به موضوع شهدای مدافع حرم، نکوهش تروریسم و صهیونیسم، توجه به بیداری اسلامی و مسائل اخلاقی و ارزشی و نقد امپراطوری رسانه‌ای نظام سلطه این جشنواره را واقعی تر، به جبهه فرهنگی نظام و انقلاب بدل کرده و با تحرک و روحیه فعالی که در ساختار و محتوای آن دیده می‌شود پا به پای میادین و سنگرها به پایگاه فرهنگی جبهه مقاومت شبیه شده است.

در دنیایی که در جشنواره‌های مختلف جهانی جایی برای فیلمسازان ارزشی- انقلابی و مستقل نیست جشنواره مقاومت می‌تواند تریبونی برای معرفی و دیده شدن آثار این دسته از فیلمسازان باشد تا به واسطه آن سینماگران دیگر هم تشویق شوند تا به این سمت روی آورند و مجالی شود برای فیلمسازانی که در حوزه مقاومت فعالیت می‌کنند و در سایر جشنواره‌هاکه سیاست گذاری‌های خاص خود را دارند به آنها فرصت هنرنمایی داده نمی‌شود.

وقتی کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی دنیا در پوشش توسعه صنعت سرگرمی‌سازی پیچیده‌ترین انتظارات سیاسی و امنیتی غرب را تأمین می‌سازند و بسترساز و پیاده نظام تفکر استعماری هستند و وقتی فستیوال‌های پرهیاهو و پر زرق و برق در صدد سوددهی رندانه گرایشات سینمایی به سمت اندیشه جهانی سازی و امحای هویت‌های ملی ملت‌های مستقل حرکت می‌کنند جایگاه و رسالت جشنواره‌ای مانند مقاومت سخت و سنگین‌ تر می‌شود.

و بی دلیل نیست که از قلب آمریکا و اروپا هم فیلمسازان مستقل آثارشان را از مسیر فراخوان‌ها به این جشنواره ارسال می‌کنند.

تقویت جشنواره فیلم مقاومت و استمرار آن باعث می‌شود خیلی از فیلم سازان مستقل و ضد استعمار در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین که جایی در جشنواره‌های بین‌المللی غرب ندارند به این جشنواره بیایند و به پایگاهی  برای  تبادل نظر و اندیشه این فیلم سازان مستقل تبدیل شود .

اخیراً یکی از سیاسیون در همین رابطه تعبیری جالبی به کار برده است به این مضمون:  اگر ما پنجره‌ای رو به جهان باز نکنیم دیگران این پنجره را باز می‌کنند مثل این کاری که تا به امروز انجام داده اند. آن‌ها از طریق «کن» و «اسکار» ارزش‌های خودشان را به کشورهای جهان سوم و ایران تحمیل می‌کنند ما هم باید انسان‌های آزاده و مستقل را پیدا کنیم و تریبونی برای آن‌ها شویم.

پس جشنواره مقاومت می‌تواند همان تریبون و همان پنجره‌ای به جهان خارج باشد از دریچه سینما.