این منتقد سینما افزود: چند ماه قبل از آغاز فیلمبرداری فیلم «رسوایی» جنجال دعوت از آنجلیا جولی و نامه سلحشور در خصوص بازیگران زن ایران شاهد بودیم که این مسئله نشان از جنجال‌آفرینی فیلم‌های ده‌نمکی دارد. اگر بچه مذهبی بخواهد مشکلات جامعه را مطرح کند به هر موسسه و ارگانی که برود بیرونش خواهند کرد؛ سوالم این است که اولویت سنجی آثار ده‌نمکی کجاست.

وی ادامه داد: در سال ۵۵ تا ۵۷ موج فیلم‌فارسی رو به افول گذاشت و لاابالی‌گری که در فیلم‌فارسی وجود داشت خود به خود از بین رفت؛ در آن زمان مستند «خانه خدا» به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمایی ایران تبدیل شد. اگر امروز آثار ده‌نمکی دیده می‌شوند در واقع وام‌دار نوعی فطری‌گری ماست.  چرا زمانی که از سیدالشهدا می‌گوییم درباره غم و غصه‌های آن حضرت است و حرف‌های امام حسین(ع) را برای مردم بازگو نمی‌کنیم.

وی اظهار داشت: امام حسین یک سال قبل از واقعه عاشورا به سران قوای عرب گفت: تا کی مردم به خاطر دینتان به شما احترام بگذارند و شما با این دین، دنیایتان را آباد کنید. این سوال مهمی است بازاری که در فیلم «رسوایی» این‌ گونه به تصویر کشیده شده است در واقع همان کسی است که بسیاری از مساجد و مدرسه های ما را ساخته است.

این منتقد سینما ادامه داد: چرا در فیلم‌هایمان موضوعاتی را که در خلوت هر کسی وجود دارد به تصویر می‌کشیم؟ و بعد می‌گویم اینها واقعیت‌های جامعه است. در این فیلم شخصیت زن بسیار آرایش کرده است و ده‌نمکی با این مخاطب جذب می‌کند. کسانی که به دنبال جذب مشتری بیشتر به سینماها هستند از این ترفندها استفاده می‌کنند. فیلم‌های «یک حبه قند»، «بوسیدن روی ماه» و «حوض نقاشی» فیلم‌های ارزشی هستند که توسط حوزه هنری در این چند سال ساخته شده‌اند.