به گزارش سوره سینما به نقل از ستاد خبری جشنواره فیلم کوتاه تهران، عزیزالله حاجی‌مشهدی منتقد و مدرس سینما درباره جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: رسیدن به مرز سی وسه سالگی برای جشنواره‌ای چون فیلم کوتاه تهران، می‌تواند نشان‌دهنده نوعی ثبات و شکل گیری و انسجام در برگزاری چنین رویداد مهمی باشد. پشتیبانی انجمن سینمای جوانان ایران با پشتوانه سینماگران جوان و باانگیزه، شرایط مناسبی فراهم ساخته است تا این جشنواره، هر ساله با اقبال فیلمسازان پرشمارتری روبه‌رو شود.

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد اکنون دیگر نباید نگران بود که آیا چنین جشنواره‌ای در میان سایر جشنواره‌های مشابه در کشور توانسته جای خود را باز کند یانه؟ چراکه در سال‌های گذشته، بسیاری از جشنواره‌های فیلم و عکس و هنرهای نمایشی، در تهران و یا در مراکز استان‌ها، پس از یکی دو دوره برگزاری، تعطیل و به فراموشی سپرده شدند. شاید تنها مشکل اصلی در تداوم کار چنین جشنواره‌ای، فعالیت موازی برخی جشنواره‌های کوچک و کم‌رونق استانی باشد که به دلیل فراگیر بودن این جشنواره در تمامی استان‌های کشور، می‌تواند جایگزین مناسبی برای سایر جشنواره‌های استانی نیز باشد.

وی درباره شیوه‌ها و مشکلات فیلمسازی به سینماگران جوان بیان کرد: از وقتی که در برخی از دوره‌ها و کلاس‌های آموزشی انجمن سینمای جوانان، با تصور نادرست به برخی از هنرجویان چنین القا شد که هنرجویان دوره دیده این انجمن قرار است پس از تجربه ساخت چند فیلم کوتاه، از این دوره‌ها و یا از این جشنواره به عنوان سکوی پرتاب به سینمای حرفه‌ای استفاده کنند، نوعی عطش یا بهتر است بگوییم نوعی شتابزدگی برای رسیدن به عرصه‌های تولید فیلم تجاری و یا ورود به سینمای حرفه‌ای، در میان هنرجویان دیده می‌شود که تصور می‌کنند با نوعی حرکت جهشی و فشرده کردن زمان طبیعی تجربه اندوزی ورسیدن به مرز پختگی، می‌توانند به خیل سینماگران حرفه‌ای کشور بپیوندند!

حاجی‌مشهدی افزود: در سینمای حرفه‌ای ما، بسیاری از سینماگران با انواع مشکلات و گرفتاری‌های توانفرسا در تولید فیلم روبه‌رو هستند و بسیاری از آنان آرزو می‌کنند که ای کاش هنوز در همان فضای کم‌دردسر تولید فیلم کوتاه با برخورداری از همان امکانات محدود و ناچیز انجمن و برخی مراکز مشابه مثل حوزه هنری استان‌های مختلف و… کار می‌کردند.

عضو هیأت انتخاب و داوری در جشنواره فیلم فجر، عنوان کرد: واقعیت این است که جشنواره فیلم کوتاه تهران با پیروی از برخی انگاره‌های جشنواره‌ رسمی‌تری چون جشنواره فیلم فجر از آن نیز تاثیراتی می‌پذیرد که در برخی موارد این تاثیرپذیری‌ها گریزناپذیر خواهد بود.

وی درباره مشکلات اکران فیلم کوتاه تصریح کرد: نمایش هفتگی فیلم کوتاه، آن هم تنها درشهر تهران و در یک فضای مشخص، مثلا فرهنگسرای ارسبارن، به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند با حجم فیلم‌های تولید شده در مراکز مختلف انجمن سینمای جوانان ایران و یا سایر مراکز دولتی و غیردولتی، تناسبی داشته باشد. یکی از راهکارها، دایر کردن یک شبکه مستقل تلویزیونی یا داشتن برنامه مستقلی در یکی از شبکه‌های سیما با نام و نشان و شناسنامه فیلم کوتاه است.

وی اضافه کرد: در بسیاری از کشورها، به ویژه در اروپا و آمریکا، در کنار عرضه محصولات سینمایی یا تلویزیونی، مجموعه‌ای از فیلم‌های کوتاه نیز به شکل بسته‌های مشخصی از تولیدات حرفه‌ای فیلم کوتاه، به دوستداران این نوع تولیدات عرضه می‌شود.

این منتقد استفاده از شبکه نمایش خانگی را برای رونق فیلم کوتاه موثر دانست و تاکید کرد: اگر در ایران امکان پخش این‌گونه مجموعه‌ها از طریق شبکه نمایش خانگی امکان‌پذیر شود، بیش‌‍ترین کمک مالی به سازندگان این نوع آثار خواهد شد و زمینه‌های مناسبی برای درآمدزایی و تامین بخشی از هزینه‌های تولید چنین آثاری نیز فراهم خواهد شد.

عضو هیأت انتخاب فیلم از سینمای ایران، برای معرفی به آکادمی اسکار در پاسخ به این سوال که آیا جشنواره فیلم کوتاه ماهیت بین‌المللی به خود گرفته یا نه؟ پاسخ داد: واقعیت این است که بدون انجام یک پژوهش جدی و بدون اتکا به برخی آمار و ارقام، دشوار خواهد بود تا بتوان دقیقا مشخص کرد که آیا این جشنواره توانسته است حرکتی متناسب با معیارهای بین‌المللی و منطبق با چنین جشنواره‌هایی داشته باشد یا خیر؟ اما نباید فراموش کرد که دست کم امروز پس از سه دهه برگزاری یک جشنواره که تولید و نمایش و عرضه فیلم کوتاه را نمایندگی می‌کند، می‌توان مدعی بود که به درصد بالایی از شاخصه‌های یک جشنواره بین‌المللی دست یافته است.

حاجی مشهدی درباره شرایط رشد و پیشرفت فیلم کوتاه، عنوان کرد: اگر اجازه داده شود که ظرفیت محدود، مشخص و نیمه‌حرفه‌ای فیلم کوتاه با تکیه و تاکید بر «تجربه‌گرایی» و «تجربه‌اندوزی»، در همین فضای تعریف شده و شناخته شده پیش برود، کمک بیش‌تری به فیلم کوتاه خواهد شد. دریافت جوایز متعدد بین‌المللی را نباید مجوزی جامع به عنوان سکوی پرتاب یا جوازعبور به سینمای حرفه‌ای تلقی کرد.

وی درباره ظیفه رسانه‌ها و مراکز فرهنگی برای کمک به گسترش فیلم کوتاه در کشور، بیان کرد: کار فیلمسازان جوان، ساخت و تولید فیلم است و کار دست‌اندرکاران رسانه‌های گروهی (روزنامه‌ها، مجله‌های تخصصی و برخی سایت‌های سینمایی و به ویژه صداوسیما) ایجاد فضاهای مناسب برای معرفی، تبلیغ و آشنایی دادن مخاطبان با فیلم‌های کوتاه و جلب و جذب آنان به این تولیدات هنری پرتنوع و سرشار از برخی نوآوری‌ها و خلاقیت‎ها است. تنها کاری که فیلمسازان می‌توانند پس از تولید انجام دهند، استفاده از فضاهای نمایش فیلم و تالارهای نمایش فیلم انجمن در مراکز استان‌ها و دعوت عام از نمایندگان رسانه‌های گروهی و برگزاری نشست‌های نقد و بررسی آثار به نمایش درآمده است تا نمایندگان رسانه‌ها، با این نوع تولیدات بیش‌تر آشنا شوند و با فیلم کوتاه آشتی کنند!

این منتقد سینما درباره انتخاب هیات مشاوران به جای هیأت انتخاب، عنوان کرد: داشتن هیأت انتخاب در همه جشنواره‌ها تعریف و کارکرد مشخصی دارد. گروهی از افراد متخصص و آشنا با سینما، در مقام کارشناسی، متناسب با اهداف و رویکرد یک جشنواره، مجموعه آثار رسیده را بررسی و بازبینی می‌کنند و تعداد مشخصی از فیلم‌ها را برای نمایش و حضور در بخش مسابقه انتخاب و به دبیر جشنوار معرفی می‌کنند. حال، اگر دبیر جشنواره بخواهد از تعدادی افراد متخصص و آشنا با تولید فیلم کوتاه، برای انتخاب نهایی فیلم‌های کوتاه کمک بگیرد، در عمل بازهم با رای و نظر عده‌ای کارشناس مجرب، دست به انتخاب زده است. درواقع، در ماهیت قضیه، تفاوت معناداری وجود نخواهد داشت. مگر این‌که بعد از انتخاب فیلم‌ها توسط یک هیأت مشخص، دبیر جشنواره بخواهد با استفاده از رای و نظر برخی مشاوران، در انتخاب‌های انجام شده، تعدیل‌هایی انجام دهد!

وی در پایان عنوان کرد: پیشنهاد مشخص من این است که جشنواره حتما دارای یک هیأت انتخاب مشخصی باشد و اگر قرار است که برای تعیین اعضای داوری نهایی و رتبه‌بندی و امتیاز دادن آثار از هیأت دیگری استفاده نکنند، می‌توانند از همان هیأت به عنوان اعضای داوری نیز استفاده کنند. گاه در مواردی نیز، می‌توان برخی از اعضای هیأت انتخاب را در ترکیب هیأت داوران نیز، جای داد.

سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری فرید فرخنده‌کیش ۱۸ تا ۲۴ آبان‌ماه در پردیس سینمایی چارسو برگزار می‌شود.