به‌گزارش سوره سینما ،حوزه هنری یکی از نهادهایی است که در چند سال اخیر تلاش کرده است تا با جدیت، خط مشی متناسب با محوریت بنیان خانواده و خصایص انسانی و اخلاقی و بعضا فیلم‌های سرگرم کننده سالم را در شیوه اکران فیلم در سینماهایش لحاظ کند..

این خط مشی  اگرچه از حقوق بدیهی حوزه هنری است و  اگرچه حوزه، می‌تواند مثل هر جای دیگری فیلم‌هایی را برای اکران در سینماهایش انتخاب کند که منطبق بر اصول این نهاد انقلابی است،اما از همان آغاز می‌شد حدس زد که جماعت زیادی برای به‌زانو درآوردن این تفکر حوزه هنری از هیچ تلاشی دریغ نخواهند داشت.

جماعتی که با پروپاگاند و ایجاد فضایی مطابق میل خود و بعضا ساخت فیلم‌های مساله دار و درآوردن سودهای سرشار از آنها، دنیا به کامشان بود، حالا با یک چالش جدی روبرو شده‌بودند. این جماعت به هیچ قیمتی حاضر نبودند از سودهای سرشارشان بگذرند و از همان ابتدا مشخص بود که با تمام قوا برای گرفتن این حق از حوزه هنری به مقابله با آنجا خواهند رفت.

هیاهو و جنجال رسانه‌ای، مظلوم نمایی، اختصاص دادن سانس‌های بیشتر و روزهای اکران بیشتر به فیلمهای انتخاب نشده توسط حوزه هنری، انواع بیانیه‌ها و تهدیدها و جاروجنجال‌ها فقط بخشی از این اقدامات است.

حوزه اگرچه تلاش کرده است تا فیلم‌های سرگرم کننده سالم را هم در لیست فیلم‌های انتخابیش بگنجاند و انواع سلیقه‌ها را در چارچوب اصول و ضوابطش راضی کند، اما این هجمه ۳ سال است که همچنان ادامه دارد.

نمونه اخیر این هجمه هم ماجرایی بود که با اعتراض نرگس آبیار آغاز شد.

خانم آبیار کارگردان خوب سینما و خالق آثاری چون شیار۱۴۳ و نفس، که در این صف بندی‌ها قرار نمی‌گیرد و رویه مستقلی دارد،  در برنامه هفت نسبت به عملکرد حوزه هنری معترض شد. اعتراضی که کاملا شخصی بود و ربطی به دعوای انتخاب نشده‌ها توسط حوزه نداشت ( پیش‌تر هم حوزه هنری از فیلم‌های این فیلمساز حمایت قابل قبولی داشت). این کارگردان خوب سینما که با حمایت سازمان‌های ارزشی نظیر اوج فیلم می‌سازد اما مدعی است بودن او با سید محمد خاتمی در یک قاب باعث عدم حمایت نهادهای ارزشی از او شده است، در برنامه هفت ۱۹ آذر گفت:

“حوزه هنری ادعای کار فرهنگی دارد و از نمایش فیلم «لانتوری» یا … به خاطر نامناسب ارزیابی کردن آن‌ها، سرباز می‌زند، الان فیلم روحوضی نمایش می‌دهد. همین حوزه هنری در عین حال از سالن دادن به ما خودداری می‌کند. ما از ابتدا با ۲۳ سالن شروع کردیم و الان ۱۶ سالن داریم. «نفس» همواره با سالن پر و ظرفیت خوب اکران شده، اما وضعیت سانس‌دهی و سالن‌دهی به ما بسیار بد است.”

فارغ از این‌که ادعای خانم آبیار درست بود یا غلط، همین اعتراض بهترین دستمایه را به مخالفان حوزه داد تا فاز دیگری از حمله به حوزه را کلید بزنند.

روابط عمومی سازمان سینمایی حوزه اندکی بعد از اعتراض خانم آبیار، صحبت‌های او را تکذیب کرد و مدعی شد:

“بد نیست خانم آبیار رصد دقیق‌تری از سینماها در خصوص آمار مخاطبان این فیلم داشته باشند. وقتی سینمایی پس از چند روز تنها موفق شده ۵۴ تا ۷۵ قطعه بلیت این فیلم را بفروشد در واقع اصرار به تداوم نمایش فیلم در این سینما برای خود فیلم و کارگردان آن وجهه خوبی ندارد. با این حال حوزه هنری به حسب دغدغه و نگاهی که دارد ترجیحا اولویتش با این طیف آثار است.”

بعد از آن، محمد حمزه‌زاده سعی کرد فضای معقول‌تری بسازد و در جمع مدیران استانی بهمن سبز گفت:

“هر فیلمی که اکران شده و فروش می کند برای ما، تهیه کننده و سرمایه گزار پیامی دارد. سرمایه گذاران در هر بخشی سرمایه شان را هزینه نمی کنند و به دنبال آثاری هستند که از آن‌ها استقبال شود. اما بسیاری از فیلم های تولید شده در ایران کف مطالبات ما از خواسته های فرهنگی است. بعضی از این آثار قابل اعتنا و سازنده نیستند.”

مدیر عامل سازمان سینمایی حوزه هنری افزود: ما در حوزه هنری طبق قواعد و اصول و وظایفی که داریم، آثاری را که سالم هستند اکران کرده ایم؛ اما قشری از جامعه هستند که کمتر به سینما می‌روند یا اصلا به سینما نمی روند چون تولیدات سینمای ایران با سلیقه و اعتقاد این گروه همخوانی ندارد. باید یکی از مهم ترین برنامه هایمان این باشد که این گروه را که به آرمان های انقلاب وفادار بوده، تقید مذهبی بیشتری دارند و معمولا با سینما قهر هستند به سینماهایمان بیاوریم.

حمزه زاده گفت: فعلا و در گام اول شاید این تماشاگران اندک باشند، اما به مرور بیشتر خواهند شد. مطمئنا با حضور این قشر، فروش فیلم‌ها جابه‌جا خواهد شد و تغییر میزان استقبال از فیلم ها، مسیر تولید فیلم ها را عوض خواهد کرد.

اما به‌محض آنکه مدیرعامل سازمان سینمایی حوزه با عقلانیت مانع بروز سوء تفاهم‌ها شد، اعتراضات خشمگینانه  و غیرمنطقی شروع شد.

وی همچنین در برنامه‌ شهر فرنگ شب گذشته در پاسخ به اعتراضات مهرداد فرید- دبیر شورای عالی تهیه کنندگان- گفت:

حوزه هنری بیش از ۱۲۵ سینما در اختیار دارد که در حال حاضر بیش از ۹۰ سالن آن فعال است، سینماهایی که در اختیار بخش خصوصی بوده تبدیل به پاساژ و بانک شده در حالی که ما سینماهای خود را حفظ کرده‌ایم، از سال ۷۰ تا کنون ما سینماهای خود را حفظ کرده‌ایم، حوزه هنری قرار است تا پایان سال ۹۶ بیش از ۸ هزار صندلی به سالنهای سینمایی کشور اضافه کند.

حمزه‌زاده افزود: ما از سال ۹۲ که به صورت گزینشی فیلم‌ها را انتخاب می‌کنیم با جامعه سینمای کشور در ارتباط هستیم، ما با جامعه سینمایی کشور جلسه‌ای داشته‌ایم، در این جلسه گاهی ممیزی اعمال می‌شود و تهیه کننده آن را رفع کرده و فیلم آماده اکران می‌شود و گاهی ممیزی به قدری است که کل فیلم را زیر سوال می‌برد و اصولا قابل اکران هم نیست.

ما با جامعه سینمایی کشور در تعامل هستیم اما نکته مهم این است که همیشه قرار نیست این سلام و علیک‌ها به نتیجه دلخواه طرف مقابل ختم شود.

حرف‌های مدیرعامل سازمان سینمایی اگرچه منطقی بود اما مخالفان حوزه هنری، طبیعتا به دنبال منطق و استدلالی از این دست نبودند.

سید غلامرضا موسوی تهیه کننده فیلم خشکسالی و دروغ- که درصف اول مخالفان حوزه است و هر روز با یک اظهار نظر و ایجاد فضای جنجال تلاش دارد تا حق حوزه از او گرفته شود، در صفحات مجازی نوشت:

باید عرض کنم که به گمان من دیده نشدن بخش سینمایی حوزه هنری به خاطر این است که نه مهم است و نه اهمیت دارد. به همین دلیل هم با رفتارهایی مثل تحریم فیلم های اجتماعی می خواهید مرکز تحت مدیریت تان را مطرح کنید. یاد برادر حاتم طایی بخیر.

از سوی دیگر کارگردان فیلم خشکسالی و دروغ  هم که موضوعش خیانت است و نگاهی تلخ به خانواده محوری دارد اذعان داشت:

“زمانیکه یک شب به اکران متوجه تحریم فیلمم شدم بارها تلاش کردم تا آقای حمزه زاده را ببینم اما نه ایشان و نه آقای مومنی شریف به هیچ وجه حاضر نشدند با من دیدار کنند و تماسهای مکرر و بارها مراجعه من را بی پاسخ گذاشتند. من هرگز نفهمیدم فیلمی که در راستای تحکیم خانواده بود چرا مورد تحریم حوزه قرار گرفت و از سالنهای پر تعدادش محروم شد ولی حالا متوجه سطح سلیقه حوزه شدم قطعا در انفعال سازمان سینمایی و خانه سینما برای فیلم جدیدم از این سازمان هم درخواست پروانه ساخت و هم نمایش خواهم کرد.”

این جدال برای گرفتن حق انتخاب حوزه هنری جهت نمایش فیلم در سینماهایش ۳ سال است که ادامه دارد و احتمالا تا پایان سال بر شدت آن افزوده خواهد شد. حوزه هنری هم در این ۳ سال نشان داده است که حاضر نیست حق قانونی خود را به هیچ قیمتی از دست بدهد و در این جدال مغلوب نخواهد شد. جدالی که با صرف هزینه‌های زیاد و استفاده حداکثری مخالفان حوزه از ابزارهای تحت نظارتشان شکل گرفته است. دعوای عجیبی که یک طرف آن نهادی است که میخواهد فیلمهایی با موضوع تکریم بنیان خانواده یا فیلم سرگرم کننده سالم را نمایش دهد و طرف دیگرش که از این تصمیم ضرر مالی زیادی کرده و می‌خواهد به هر قیمتی این حق را از حوزه هنری بگیرند.

منبع: خبرگزاری فارس