به گزارش سوره سینما ، جهانگیر الماسی در گفتگو با سایت موسسه فرهنگی بهمن سبز عنوان کرد: سینما در دنیا به دو بخش هنر و صنعت تقسیم می‌شود. فروش فیلم کاملا وابسته به هر دو مقوله هنر و صنعت است یعنی ارزش های هنری یک فیلم بخشی از قضیه است و نحوه برنامه ریزی برای فروش آن بخشی دیگر. به همین دلیل هم بحث فروش فیلم مجزاست و در دنیا برای شرکت های پخش فیلم ارزشی مجزا قائل هستند. فروش یک فیلم یا استقبال از یک فیلم کاملا به نوع ارائه آن بستگی دارد. شما حتی اگر بخواهید میوه هم بخرید به تمیز بودن آن میوه و بسته بندی آن و جایی که میوه عرضه می شود توجه دارید.

وی افزود: در دنیای هنر و سینما هم به شکل دیگری به این قضیه مواجه هستیم. یعنی حتی اگر بهترین فیلم در سالنی درب و داغان به نمایش دربیاید اگر از آن فیلم استقبال نشود جای تعجب نخواهد داشت.

بازیگر فیلم «بانی چاو» گفت: وقتی کوچک بودم فیلم دیدن برایم جالب بود اما دیدن سینما و حضور در سالن سینما برایم جذابیت بیشتری داشت. نمای بیرونی سینماها همیشه من را جذب می‌کرد و کنجکاوی غریبی برای دیدن داخل سینماها داشتم . سینماها مکان هایی بزرگ و پرنور و زیبا بودند و برای من بسیار لذت بخش بود که داخل این سالن ها را ببینم و با مردم در این سالن ها به تماشای فیلم بنشینم.

الماسی اضافه کرد: متاسفانه در حال حاضر بیشتر از زیبایی سالن های سینما به عکس هایی توجه می‌شود که به در و دیوار سینماها آویزان است. این عکس‌ها معمولا بی تناسب و بدون سلیقه و صرفا بخاطر تبلیغات پشت شیشه سینماها نصب می‌شوند و نمی توانند برای مخاطب گیرایی داشته باشند.

بازیگر فیلم «شبح کژدم» با انتقاد از تبلیغ سینمای خانگی در سالن‌های سینما گفت: برای من واقعا باعث تاسف است که در سالن های سینمای ما تلویزیون‌هایی به اسم سینمای خانگی تبلیغ می شود. سینمای خانگی یعنی چه؟ مگر می‌شود در خانه سینما داشت؟ سینما تعریفی دارد که هرگز نمی‌توان به صورت خانگی آن را ارائه کرد. فیلم دیدن در سالن سینما و در کنار مردم طعمی دیگر دارد. مردمی که در کنار شما نشسته اند و همه با هم به اتفاقات یک فیلم واکنش نشان می دهید. این یعنی سینما و سینما غیر از این معنا ندارد.

وی با انتقاد از عملکرد ضعیف مدیران سینمایی در جهت تجهیز سالن های سینما گفت: سالن خوب سینما و کیفیت تصویر و صدا می تواند برای مخاطب جذب کننده باشد اما متاسفانه مدیران سینمایی ما چندان برای این موضوع ارزشی قائل نیستند و به این چیزها به چشم حواشی نگاه می کنند.

الماسی سینماسازی در شهرهای کوچک را مصداق توسعه فرهنگی دانست و گفت: اینکه در شهرهای کوچک سالن های سینما ساخته شود مقوله بسیار مهمی است. سینما سازی را از دو منظر می توان نگاه کرد اول اینکه سینما سازی به قصد سودآوری باشد و دوم اینکه ابعادد فرهنگی مورد توجه قرار گرفت باشد. اگر نگاه، صرفا سودآوری باشد طبعا ساخت پردیس های سینمایی در شهرهای بزرگ مقرون به صرفه تر است اما اگرهدف توسعه فرهنگی و اجتماعی باشد قطعا سالن سازی در شهرها یا محله هایی که فاقد سالن سینما هستند باید در الویت قرار گیرد.

بازیگر فیلم «پشت پرده مه» در پایان گفت: این ناراحت کننده است که جوانان یک شهر برای دیدن فیلم که تفریحی ساده محسوب می‌شود مجبور باشند به شهری دیگر بروند یا منتظر شوند که فیلم به صورت دی وی دی ارائه شود. من امیدوارم سالن سازی در شهرهای کوچک و شهرهای فاقد سالن سینما و محلاتی که سالن سینما ندارند در الویت ارگان های فرهنگی و حوزه هنری قرار گیرد.