سوره سینما – تینا جلالی : محمدمهدی عسگرپور از فیلمسازان و مدیران توانمند سینمای ایران در جشنواره فیلم فجر امسال حضور پررنگی دارد.او سوای از اینکه تهیه کننده فیلم «ماجان» رحمان سیفی آزاد است در مقام مشاور هم  با دو فیلم اولی دیگر «ویلایی‌ها» به کارگردانی منیر قیدی و «شماره ۱۷ سهیلا» ساخته محمود غفاری همکاری داشته  که از فیلم های بحث برانگیز جشنواره هستند .او سالهای گذشته هم با فیلمسازان اولی همکاری خوبی داشته  و به آنها فرصت بروز و ظهور استعداشان را داده. با وی در خصوص چگونگی ساخته شدن این فیلم ها گفت گو کردیم:

* جناب عسگرپور به عنوان سوال اول بفرمایید درسالهای اخیر در کارنامه شما همکاری با فیلمسازان فیلم اولی زیاد به چشم می آید.. چنین همکاری دلیلش چیست؟

همواره همکاری با فیلمسازان فیلم اولی را دوست داشته و دارم و قطعا این تمایل دو طرفه بوده که منجر به این همکاری شده است. آن چیزی که همیشه به آن فکر می کنم و به همنسلان خودم هم می گویم اینکه ما به عنوان فیلمساز چقدر می توانیم به روز باشیم و در عرصه فیلمسازی این به روز بودن را حفظ کنیم. معتقدم ارتباط با نسل جوان به این به روز بودن کمک زیادی می کند و طبیعتا اگر ارتباط  بین دو نسل گذشته و جدید قوی باشد و بده وبستان قوی بین آنها شکل بگیرد نتایج خوبی هم در پی خواهد داشت.

* به نظر می آید ساخت فیلم «ماجان» در فشردگی زمانی قرار گرفت تا تحویل دفتر جشنواره شود..

خیر . برای تولید این فیلم ما از زمان متعارفی برخوردار بودیم.

* پیش تولید فیلم چه زمانی شروع شد؟

از اواسط تابستان قرار شد که این فیلم ساخته شود و ما به تدریج وارد مرحله پیش تولید شدیم و آن چیزی که کمی مراحل پیش تولید ما را  طولانی کرد مرحله انتخاب بازیگر بود.

* پروسه انتخاب بازیگر همواره از بخش های مهم اما چالش برانگیز یک پروژه به حساب می آید..

دقیقا! گزینه هایی که برای بازی انتخاب می شدند بعضی سر کار بودند و تعدادی تمایل به همکاری داشتند اما در سفر بودند به همین جهت این پروسه از فیلم زمان زیادی از ما گرفت و پیش تولید ما را به دو ماه تبدیل کرد.

* در «ماجان» مخاطب با چه قصه ای مواجه می شود؟

در اجتماع ما خانواده هایی هستند که به خاطر مشکلات فرزندشان دچار اختلاف می شوند؛مشکلات فرزندشان یا به لحاظ روحی و یا به لحاظ جسمی می تواند باشد. اما آنچه که مهم است اینکه این اختلاف آنقدر گسترش پیدا می کند که به زن و مرد را به جدایی از یکدیگر نزدیک می کند.پیدا کردن راهی که حلقه گمشده این خانواده است گاهی سخت و گاهی راحت است. در این فیلم تلاش می شود که اگر والدین به این نقطه جدایی رسیدند دوباره به محل تفاهم خود هم نگاه داشته باشند.

* به عبارتی در این فیلم به تحکیم بنیان خانواده توجه بیشتری می شود.

کاملا همینطور است ؛بیسی که در اغلب فیلم های سینمای ایران به آن توجه می شود.

* جناب عسگرپور هم شما و هم رحمان سیفی آزاد هر دو سابقه مدیریتی دارید . اما به لحاظ حرفه ای و کارکرد شما  ید طولایی در دنیای هنر دارید. به عنوان تهیه کننده و کارگردان باسابقه ؛شما و رحمان سیفی آزاد چقدر در کنار هم در این فیلم بودید؟ چقدر به وی مشاوره می دادید؟چقدر با هم تعامل داشتید؟

(می خندد) اتفاقا کسانی که سابقه مدیریتی دارند بهتر با هم کار می کنند و تعامل خوبی هم با هم دارند؛ اما واقعیت این است که تلاشم این بود که رحمان سیفی آزاد در سکانس ها به آنچه که فکر می کند درست است برسد نه آنچه که من فکر می کنم درست است.تلاش می کردم فیلم اول ایشان با سلیقه خودشان ساخته شود اما هر جا احتیاج به مشورت بود به وی کمک می کردم. می توانم بگویم «ماجان» روایت  رحمان سیفی آزاد است.

* شما در دو فیلم امسال به اسم های «ویلایی ها»و «شماره ۱۷ سهیلا» در مقام مشاور کارگردان حضور داشتید دوست دارم نظرتان را  راجع به این فیلم ها بدانم.

فیلم ویلایی ها را خیلی دوست دارم. از آن دست کارهایی است که فضای متفاوتی دارد و وقتی که قصه اش را خواندم تاکید داشتم که حتما باید ساخته شود. خانم منیر قیدی مدتها روی این فیلم نامه کار کرده بود و کاملا بر فیلم نامه مسلط بود.

* منیر قیدی پیشتر در سمت منشی صحنه در سینما فعالیت می کرد..

بله و ورودش به سینما و حیطه کارگردانی کاملا درست و به جا  بود. معتقدم «ویلایی ها» فضای منحصر به فردی دارد.

*و «شماره ۱۷ سهیلا» ؟

این فیلم را هم دوست دارم. داستان فیلم روایت امروزی دارد و روی مدار کلیشه حرکت نکرده است و به موضوع مهمی اشاره می کند.