به گزارش سوره سینما ،سعید راد نخستین میهمان این برنامه بود. وی درخصوص این دوره از جشنواره گفت: ۳ فیلم را در جشنواره سی و پنجم دادم. یکی فیلم «اِو (خانه)» که برای من بسیار جالب و سینما بود. این فیلم به نوعی سینمای نئورئالیست ایتالیاست که موفق بوده است. کستینگ فیلم حیرت انگیز بود و نمی توان از کنار آن ساده گذشت. من نه ترکی بلد هستم و نه آشناییتی با عوامل فیلم دارم. اما به همه پیشنهاد می کنم از تماشای یک سینمای خوب لذت ببرند.

وی افزود: اما امشب فیلمی دیدم که اصلا سینما نیست. «شماره ۱۷ سهیلا» که اصلا قابل درک نبود و اصرار دارند مخاطب از دیدن آن بخندد. وقتی بزرگانی مثل آقایان تقوایی، کیمیایی، شما، حاتمی کیا و… فیلم نسازند این می شود.

انتقاد سعید راد از پرویز پرستویی!

راد درخصوص حواشی فیلم سینمایی «قاتل اهلی» نیز گفت: آقای کیمیایی استاد بنده و دیگران هستند حق بزرگی بر سینمای ایران دارند. چطور می شود که امروز این گونه به او توهین می شود؟ این جرات ها را چه کسانی از کجا می آورند که جلوی او می ایستند؟ فیلم آخر ایشان را ندیده ام اما ایشان ۲ سال پیش روی من فیلمنامه ای نوشته بود که به هر دلیلی تولید نشد به اسم «دست تنها»! قصه براساس من بود و قرار بود پولاد کیمیایی هم در فیلم بازی کند. من با پولاد هم صحبت کردم و گفتم نباید انقدر به پدر وابسته باشی و باید سعی کنی مستقل شوی. متاسفانه اطمینانش تنها روی پدرش است و اعتمادی به نفسی که دارد را بکار نمی گیرد.

این بازیگر با انتقاد از پرویز پرستویی گفت: امروز از اینکه حرمت بزرگان سینما چون کیمیایی را نگه نمی داریم ناراحتم. از پرویز پرستویی انتظار نداشتم، هرچه قدر هم دلگیر بود نباید چنین تند برخورد کند! من او را با اخلاق خوبش می شناختم.

پژمان بازغی: دعوای جشنواره و انجمن منتقدین به ضرر سینمای ایران است!

پژمان بازغی، دیگر میهمان «هفت» بود. وی درخصوص فیلم های خود در جشنواره سی و پنجم فجر گفت: امسال با ۳ فیلم از ۳ کارگردان زن در جشنواره حاضر هستم. انتخاب هایم براساس فیلمنامه است و ارتباطی با کارگردان خانم بودن آنها ندارد. بنظرم می رسد انتخاب هایم درست بوده و هر دو فیلم بخش مسابقه ام یعنی «اسرافیل» و «فصل نرگس» فیلم های خوب، احساسی و با لایه های زیرینی هستند. فیلم هایی با هیاهوهای الکی نیستند.

وی ادامه داد: معتقدم دعوای بین جشنواره و انجمن منتقدین به نظرم به ضرر سینمای ایران است و بنظر می رسد باید طی تجربه ۳۵ ساله جشنواره فجر، بخش هایی از آئین نامه این رویداد سینمایی اصلاح شود و فیلم ها صادقانه برای بخش مسابقه جشنواره کاهش یابد. اتفاق خوبی هم که امسال افتاد این بود که بخش «فیلم اول» حذف شد و این بی معنی بود و هرکسی که فیلم می سازد، فیلمساز است و اول و دوم در آن معنی ندارد.

آیدا پناهنده متاثر جوایز «ناهید» قرار نگرفت

بازغی درخصوص ساخته جدید آیدا پناهنده گفت: نکته خوب خانم پناهنده این بود که با وجود اینکه فیلم «ناهید» در جشنواره های متعدد جهانی حضور یافت، اما متاثر از این جوایز قرار نگرفت و فیلم خود را در «اسرافیل» ساخته است. ژانر سینمای اجتماعی بیش از هرچیزی در انتخاب های سینمایی ام مهم است. کار هنرمند این است که بخشی از جامعه اش را منعکس کند. لذا گمان می کنم با ساخت فیلم اجتماعی بخشی از دغدغه های مردم را تولید می کنیم که ماندگاری و تاثیرگذاری بیشتری بر مردم دارد. البته فیلم های بفروش هم بازی کرده ام و مثلا سال گذشته با فیلم «بارکد» در جشنواره حاضر شدم. اما به طور کلی دغدغه اولم فیلمسازان اول است.

این بازیگر درخصوص تجربه کارگردانی در سینما گفت: آرزوی این را داشتم که در ۴۰ سالگی اولین فیلمم را بسازم اما حس می کنم هنوز ولع بازی در نقش های جدید را دارم. اما اگر روزی فیلم بسازم هرگز در آن بازی نخواهم کرد و تمام تمرکزم را بر فیلمنامه و کارگردانی خواهم گذاشت. بنظرم ما قصه های ساده مان را در سینما فراموش کرده ایم.

نقد فیلم سینمایی «شماره ۱۷ سهیلا»

«هفت» در ادامه در میز نقد خود، با حضور مسعود فراستی و سعید قطبی زاده به نقد فیلم های سینمایی جشنواره سی و پنجم پرداخت. در ابتدا قطبی زاده درخصوص فیلم سینمایی «شماره ۱۷ سهیلا» گفت: من احساس کردم در این فیلم تعمدی وجود دارد. اولا شروع فیلم و بازیگر اصلی آن خانم داودنژاد برایم جالب بود. فیلم اصلا سعی نداشت لوکس، شیک و دلبرانه باشد. فیلم ایده بود. یک ایده خوب داشت که در ۱ ساعت اول تنها با این ایده بازی می کرد. طرح موضوع خوب بود، پرداخت در مواردی خوب بود. اما در جاهایی زیادی از حد فیلم را شل گرفته بود. نورپردازی، بلندی برخی پلان ها و… اذیت کننده بود. فیلمی بود که تا حدی ۵۰-۵۰ بود و حالتی میانه داشت.

در ادامه مسعود فراستی نیز گفت: ایده برای بیرون است. فیلمساز عزیز ما پیش خود گفته وای عجب ایده ای! همین و تمام. یعنی ایده اصلا مسئله اش نشده و از سینما هم چیزی نمی داند. در نمایی از فیلم در یک کافه، یک سوم قاب از پائین پر است و دو سوم قاب از بالا خالی است! این یعنی چی؟ کارگردان می گوید خواستم کاراکتر از فیلم بیافتد و تعمدی است. اما اصلا بی معنی و بد است. ایده که می آید تازه باید شروع شود. باید با آن مانوس شوی. معلوم است فیلمساز نه آشنایی با زن دارد و نه دغدغه مسئله و دارد تمرین فیلمسازی می کند؛ از دوربین رو دست های بی معنی تا قاب بندی های غلط! فیلم کاراکتر نمی سازد. در صورتی که این زن می توانست، دردش، تنهایی اش و مسئله مهم اش یک کاراکتر مستقل شود.

قطبی زاده نیز گفت: البته در پلان سکانس هایی از فیلم که بابک حمیدیان بازی می کرد، بازی خوبی داشت و بجا بود.

قطبی زاده: «دعوتنامه» برایم مفرح بود!

این منتقد در نقد فیلم سینمایی «دعوتنامه» ساخته مهرداد فرید نیز گفت: این فیلم برایم مفرح بود و تا آخر نشستم و خوشحال که این فیلم را دیدم برای اینکه خیلی ابتدایی بود و هیچ چیز از قصه، کارگردانی، بازی و … نداشت و همین فضای کمدی ناخواسته ای ایجاد کرده بود که بسیار بخندم. یک ایده با روایت بد فیلم فارسی!

مسعود فراستی نیز در خصوص این فیلم گفت: شخصیت مرد فیلم مقوا است. جامعه فقیر مفلوک بدبخت و… . اصلا نمی فهمم فیلمساز کِی زندگی می کند، کجا زندگی می کند، چرا زندگی می کند؟ فیلم خیلی خیلی بدی شبیه به فیلم فارسی های دهه ۳۰ است. مهرداد فرید جسارت فیلمسازی ندارد و فکر می کند یک موضوع یا قصه جنوب شهر می تواند فیلم را نجات دهد! مشخص است از فیلم اول تا این فیلم هیچ فیلمی ندیده است و کارگردانی یاد نگرفته است. فیلم اساسا قصه ندارد و دارد هیچ چی را می پیچاند. این حس به مخاطب دست می دهد که پایان فیلم از ابتدا معلوم است!

قطبی زاده نیز خاطرنشان کرد: فیلم به شدت شعار می دهد. از آن شعارهایی که قرار است شعارهای سیاسی و اقتصادی باشد و اساسا فیلم خیلی بدی است. اما چون کارگردان، زبان قصه و سینما را بلد نیست و مرز اغراق در بازی ها و هدایت بازیگر را نمی داند، فیلم این چنین می شود. بنظرم اشکال از کارگردان است، همین قصه را می توان بهتر تولید کرد. فیلم بیش از پایان معلوم، معلول بود.

نقد فیلم مستند «انحصار ورثه»

مسعود فراستی در ادامه به نقد مستند «انحضار ورثه» درباره زندگی شهید آوینی پرداخت. وی گفت: من غیر از مسئله فیلم مستند و ساختار آن، به سوژه یعنی مرتضی آوینی هم حساسیت زیادی داشتم. با این حساسیت زیاد در حین تماشای فیلم، اذیت نشدم. درصورتی که منتظر بودم اذیت شوم. فیلم علی رغم ضعف ها و لَختی ها در بیان و میزانسن ها، اما حرف هایی می زند که برایم اذیت کننده نیست و تازگی دارد و با تمام حجب و حیاها، روایتی تازه از آوینی را تشریح می کند که قبول دارم.

وی درادامه با انتقاد از بخشی هایی از فیلم گفت: اما در بخشی از فیلم بیان می شود که مرتضی، هروئینی بود و بعد از آن راه رسیدن به خدا را کشف کرد. خب مرتضی در دوره ای به شدت نیهیلیست بود. اما بیان این جلمه غلط، بدون آنکه جلوتر در فیلم بدان پاسخ داده شود، به فیلم آسیب رسانده است. همین موضوع سبب شده تا جوی علیه این فیلم راه افتاده است گویی که فیلمساز خواسته بر این مسئله تکیه کند و پررنگ جلوه دهد، درصورتی که در فیلم این چنین نیست.

قطبی زاده نیز دراین خصوص بیان داشت: من وقتی فیلم را در جشنواره سینماحقیقت دیدم، برایم خیلی جالب بود کسانی دارند آوینی را از شمایل اسطوره ای درمی آورند و حرف های تازه می زنند که از نزدیک ترین دوستان و رفقایش بوده اند! نظیر تو، حاتمی کیا و … . در این فیلم حرف های حاتمی کیا برایم به شدت تکان دهنده بود. خود فیلم یک مستند پرتره معمولی است. این در محتوا و قصه خیلی خوب مانور داده است اما اجرا، ظاهر و مونتاژ فیلم بسیار ساده آمد.

وی افزود: ساخت چنین مستندهایی برای چهره های مهم تاریخ معاصر، می تواند کمک کند به صمیمیت بیشتر این شخصیت ها برای نسل جوان. بنظرم پوشیدن یک تیشرت با طرحی از چهره آوینی بسیار ارزشمندتر از داشتن یک کتاب آینه جادو در کتابخانه است که هیچگاه خوانده نمی شود!

فراستی نیز نهایتا بیان داشت: بنظرم صادق زیباکلام بلکل در این فیلم پرت است. چون نه مرتضی را می شناسد و نه مسئله مرتضی را دارد. من طرفدار این هستم که آقای قوچانی درباره فیلم حرف بزند، چون نظر دارد اما این شخص اساسا هیچ ربطی به ماجرا ندارد.

ویژه برنامه سینمایی «هفت» به مناسبت جشنواره فیلم فجر با اجرای بهروز افخمی در طول برگزاری جشنواره هرشب از ساعت ۲۲:۳۰ از برج میلاد روی آنتن زنده شبکه سه سیما می رود.