به گزارش سوره سینما ، رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی همزمان با برگزاری جشنواره فیلم ۱۰۰ عنوان کرد: با توجه به فضای سینمایی، ضرورت وجود چنین جشنواره‌هایی را حس می‌کنند.

وی ادامه داد: پیش تر ما جشنواره فیلم های کوتاه یک دقیقه ای را  که تا حدودی شبیه به همین جشنواره است داشته ایم. به واقع اگر بخواهیم با نگاه نقادانه این اتفاق را بررسی کنیم باید گفت اینگونه جشنواره ها عملا تفاوت چندانی با هم ندارند و صرفا اسامی و عناوین متفاوتی را در بر می گیرند.

وی با بیان اینکه فارغ از شرایط برگزاری چنین جشنواره ها و اضافه شدن عناوین گوناگون به آنها، مدیران و برنامه ریزان چنین اتفاقات و ایونت هایی با یک فکر و نگاه از پیش تعیین شده و با نگرشی آسیب شناسانه دست به برگزاری آنها می زنند، عنوان کرد: به اعتقاد من این نگرش از پیش تعیین شده و چارچوب مند لازمه شکل گیری این گونه اتفاقات هنری ـ فرهنگی است.

رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی اضافه کرد: باید دید تعریف درستی از فیلم های مینیمال در ذهن مدیر یا مدیران برگزارکننده این جشنواره وجود داشته یا خیر. به علاوه با توجه به شرایط فعلی جامعه ما، ساختار فیلم های مینیمال از لحاظ فرم، قالب و محتوا،  تناسبی با این شرایط دارد یا خیر. این موارد نکات کلیدی و مهمی است که در تشخیص ضرورت تولید و ساخت این گونه فیلم های کوتاه، بسیار حائز اهمیت و شایان توجه است.

وی بر این باور است اگر این جشنواره بخواهد با سایر جشنواره های مشابه تفاوت داشته باشد می بایست فرم نوینی را نیز ارائه دهد. به عنوان مثال می توانند با برگزاری یک ورک شاپ در حاشیه این جشنواره، جلسات تخصصی را به مفهوم فیلم های مینیمال و مصادیق آن در سینمای ایران اختصاص دهند. این که اساسا ساختار فیلم های مینیمال تا چه حد با شرایط جامعه ما مناسبت فرهنگی، فردی، اجتماعی و … سازگاری دارد؟

وی ادامه داد:  مسئله  حائز اهمیت دیگر در این میان بررسی این نکته است که فیلم های مینیمال به چه میزان  همخوان با اقتضائات یک جامعه روشنفکری اروپایی بوده و آیا می توان نسخه های اروپایی را برای جامعه ای مانند ایران به کار ببریم یا خیر؟ در صورتی که پاسخ مثبت باشد باید دید موارد پیشنهادی و نمونه های موفق و ناموفق کدام هستند.

به گفته وی، در واقع زمانی که صحبت از فیلم هایی با شکل و فرم مینیمال می شود، ناخودآگاه موضوع ساخت فیلم های سینمایی مبتنی بر حرکت و چرخش دوربین روی دست به ذهن متبادر می شود؛ شیوه ای که در سال های اخیر در سینمای ایران به یک اپیدمی بدل شده است، در حقیقت این مسئله در ذهن شکل می گیرد که باز هم شکل و فرمی جدید وارد سینمای ایران خواهد شد که به مرور تبدیل به اپیدمی شده و آن حس و حال و کیفیت نخستین اش را از دست خواهد داد.

وی گفت: به هر طریق هر فکر نو و تازه‌ای که همراه با خلاقیت و نوآوری باشد مطلوب است، اما سیر انتقال و استناد آن مهم است، این که اجرای آن به چه صورت خواهد بود و  ضرورت آن چه هست. در واقع می بایست توجه زیادی وجود داشته باشد تا شیوه غلط و انحرافی در پیگیری این سبک دنبال نشود و آدرس نادرستی به فیلمسازان جوان و کم تجربه داده نشود.

طوسی خاطرنشان ساخت: بنابراین اگر راهنمایی ناصحیح باشد به جای اثرگذاری مثبت، آسیب زننده خواهد بود. به هر طریق هر جشنواره ای نقاط قوت و ضعفی دارد و امیدوارم این جشنواره با نگاهی دقیق راه درست را پیش گیرد.