سوره سینما – فاطمه پزشکی : یکی از راه های رسیدن به جامعه ای سالم، آسیب شناسی و ریشه یابی بی نظمی های اجتماعی است. در واقع، با آسیب شناسی و ریشه یابی معضلات اجتماعی همراه با تحلیل علت ها و شیوه های پیش گیری؛ و ترسیم افق ها و راهکار در راستای رسیدن به جامعه ای سالم می توان قدم برداشت که در این راه انتقال آموزه های رفتاری و الگوسازی در جامعه امری مهم است.

سینما به عنوان یک ابزار بصری تاثیرگذار و فراگیر می تواند نقش بسزایی در انتقال آموزه های رفتاری مناسب و الگوسازی ایفا کند. فیلم سازانی که به حیطه فیلمسازی با مضامین اجتماعی وارد می شوند باید با شناخت کافی و با استفاده از کارشناسان مسائل اجتماعی و جامعه شناسان و نیز، با آگاهی های کافی و لازم در این زمینه دست به خلق اثر بزنند تا به بیراهه نروند.

در برخی فیلم های اجتماعی سازنده اثر بیش از آنکه در پی طرح معضلی از اجتماع، به ریشه یابی و دادن راه حل درست به مخاطبان بپردازد، فاکتورهای غلط و الگوهای نامناسبی را پیش روی مخاطب قرار می دهد.

متاسفانه، برخی فیلم های ساخته شده در این زمینه فقط، در حد به تصویر کشیدن معضل بوده و کمکی به اصلاح آن نمی کنندکه خود این امر ممکن است باعث اشاعه و گسترش معضل و حتی، قبح شکنی و ترویج آن گردد.

در این راستا، سیاستگذاران و نهادهای فرهنگی می توانند با ایجاد زمینه های مورد نیاز به ساخت فیلم های درست و کارشناسی شده با مضمون آسیب های اجتماعی کمک کرده و این ژانر از سینما را در خدمت  تعالی جامعه، تقویت امنیت روانی و نهادینه سازی هنجارهای اجتماعی قرار دهند.

رهبری معظم انقلاب اسلامی بارها، روی موضوع پرداختن درست به آسیب های اجتماعی تاکید کرده اند. شکی نیست در شرایطی که در فضای جنگ نرم دشمنان و تلاش های آن ها برای متاثر ساختن هویت ملی و بومی و اصالت های فرهنگی هستیم اهتمام به موضوع آسیب های اجتماعی از حساسیت بیش تری برخوردار می شود. چرا که یکی از بهترین بسترها و مولفه ها برای ایجاد نارضایتی و ناامنی ذهنی و روانی برجسته کردن یکسویه، غیرکارشناسی و ژورنالیستی آسیب ها و هنجار ستیزی هاست؛ و طبیعی است اگر این موضوع در محصولات سینمایی و تلویزیونی بی پشتوانه مباحث تحلیلی، کارشناسی و پژوهشی عمده و آگراندیسمان شود تبعات و پیامدهای تلخی را به همراه می آورد.

بسیاری معتقدند کنترل در کاهش آسیب‌های اجتماعی تنها از مسیر گفتمان سازی و رویکردهای فرهنگی و  اجتماعی با مشارکت نهادهای متولی در حوزه فرهنگ عمومی میسر است .هزینه در آموزش همگانی مهارت های زندگی از طریق تولید محتوا در رسانه هایی چون: سینما و تلویزیون، شبکه های اجتماعی و فضاهای مجازی می تواند عوارض اجتماعی، اقتصادی،‌ انتظامی و آسیب های اجتماعی نوپدید در جامعه را کاهش دهد و باعث روشنگری و آگاهی مردم گردد.