به گزارش سوره سینما ، بازیگر فیلم سینمایی «دوئل» در آستانه سالروز آزادسازی خرمشهر در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری در باره اینکه چرا سینما اینقدر کم به اتفاق مهمی مثل آزادسازی خرمشهر میپردازد، اظهار کرد: این موضوع ربطی به فیلمسازان ندارد. به نظر من نشان دادن چنین واقعه بزرگی طی یک برنامهریزی درست و فکر شده می تواند ارائه شود. بنابراین من فکر میکنم منابع مالی، اطلاعاتی و مستنداتی که در حال حاضر در اختیار سینماگران است، باید بیش از آنچه هست در اختیارشان باشد تا بتوانیم در این زمینه آثار فاخری داشته باشیم.
این هنرمند همچنین درباره تاثیر و نقش سینما در بازسازی حماسههای تاریخی ملت ایران معتقد است: سینما یک مدیوم است و چیزی را به تصویر میکشد که شاهد آن باشد و وقتی از چیزی دور باشد نمیتواند کاری انجام بدهد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: در این زمینه راهی بهتر از آن نیست که از طرف مظلومیت ایران باید ورود کرد؛ چراکه دیدگاه جنگ به طور کلی انسانها هستند که با یکدیگر می جنگند؛ ضمن اینکه جنگ ایران و عراق نیز یک جنگ تحمیلی بود و ما سرجایمان بودیم و زندگیمان را میکردیم که به کشورمان حمله شد. دیدگاه سینما این باشد که نقش انسان را در جنگ بررسی کند که چرا انسان ها این کار را میکنند.
بازغی در پی همین بحث در زمینه نقش تحقیق و پژوهش در باورپذیری هرچه بیشتر تولیدات سینمایی و هنری توضیح داد: تحقیق و پژوهش در ارائه اینگونه آثار تاثیر خیلی بالایی در میزان موفقیتشان دارد. بیش از ۸۰ درصد آثار موفق اینچنینی از قبل تحقیق و پژوهشهای درست و واقعی پدید آمدند.
این بازیگر سینما و تلویزیون سپس درباره اینکه خاطرات دوران دفاع مقدس به عنوان منبعی برای اقتباس، چه میزان میتواند در این زمینه مفید باشد، اظهار کرد: سینمای دفاع مقدس به قدری شاخههای مختلف دارد که میشود به آن ها پرداخت؛ که به نظر من زوایای دید به جنگ و مظلومیتهای آن یک دریای بیپایان است. در این زمینه اطلاعات، احساسات و عواطف بهترین اقتباسها هستند، اقتباس از حماسههای کوچک و هزاران خاطرات دیگر میتوانند ژانر جدیدی در حوزه سینمای جنگ باشند.
این هنرمند در پایان یادآور شد: به اعتقاد من بهتر است سینما و افراد در حاشیه سینما بیشتر از اینکه در جنگ بکُش بکُش نشان بدهند، جنگ را از جهت آسیبشناسی اجتماعی به طور مثال بعد از گذشت سه دهه از آن، به تصویر بکشند. به نظرم بهترین کار سینما در حق جنگ کالبدشکافی آن است.