به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای فردوس، در هشتاد و یکمین برنامه از سری برنامه های سکانس، فیلم «نقطه کور» با حضور مهدی گلستانه کارگردان و تهیه کننده، سحر عصرآزاد منتقد، علیرضا زمانی نسب بازیگر و ادیب قربانی آهنگساز اکران و نقد شد. نقطه کور فیلمی با رویکرد روانشناختی است که به اذعان منتقد برنامه، یکی از ژانرهای جذابی ست که جای خالی یا کمرنگ آن در سینمای ایران احساس می شود.

این فیلم درباره مشکلات خانواده ای است که پدر خانواده شغل اقماری دارد و به ناچار به دور از خانواده کار می کند؛ همین امر و مسایل دیگر که مشکلات روحی روانی ای را سبب شده، هسته اولیه و موضوع اصلی درام را شکل می دهند.

در این نشست، مهدی گلستانه درباره ایده اولیه و شکل گیری فیلم نقطه کور گفت: «ایده فیلم به طور کامل از احسان بیگلری بود که فیلنامه را نگاشته است و مساله بحران در خانواده را مطرح می کند. ناهید (نقش اول زن) در این فیلم نماینده قشر سنتی زنان ایرانی است که سالیان سال می سوزند و می سازند و بلافاصله موضع را ترک نمی کند. در واقع هیچ مأمنی ندارند که به آن برگردند.»

کارگردان این فیلم خاطرنشان کرد: «در جلساتی که با مرحوم افشین یداللهی به عنوان مشاور روانپزشکی فیلمنامه داشتیم، تاکید من بر این بود که وجوه سایکودرام ماجرا کمرنگ تر باشد به این دلیل که ما به عنوان فیلمساز در قالب فیلم، موضوعی را مطرح می کنیم که شاید به آن موضوع کمتر توجه شده باشد، فکر کردم تا همین جایی که افراد را به این سمت بتوانیم سوق دهیم که لزوما نباید دیوانه بود که به مشاور مراجعه کرد و بسیاری از مشکلات ریز را در مراحل اولیه می توان با مراجعه به روانشناس یا روانپزشک حل کرد. و اگر توانسته باشیم این رسالت را انجام دهیم، همین برای من کافی است. آقای افشین یداللهی هم نظرشان این بود که رسالت فیلم نقطه کور تا همین جاست.»

او ادامه داد: «علاوه بر این، در آن زمان و در جشنواره سی و چهارم فیلمی دیگر از همین نویسنده یعنی آقای بیگلری بود با نام «برادرم خسرو» که در حال حاضر و همزمان با نقطه کور در حال اکران است که آن هم سایکودرام بود و در واقع به گونه ای می توان آن را ادامه نقطه کور دانست و به صورت دوگانه این فیلم ها را دید چرا که ماجرای بعد از روانشناسی است. آن زمان به دلیل حضور فیلم برادرم خسرو که وجوه سایکودرام در آن به مراتب بیشتر و قوی تر از نقطه کور است، بنده تاکید داشتم که این وجه در نقطه کور کمرنگ تر دیده شود تا به دلیل همزمانی اکران در جشنواره سی و چهارم، مخاطب زده نشود.»

سحر عصرآزاد نیز در ادامه درباره این فیلم گفت: «نقطه کور فیلمی است که باید در جمع خانواده ها دیده شود. مسایل روانشناختی که در آن مطرح می شود، در خانواده ها بسیار وجود دارد اما معمولا از آنها به عنوان بیماری یا مشکل یاد نمی شود و جدی گرفته نمی شود در صورتی که بسیاری از مشکلاتی که در خانواده ها وجود دارد با آگاهی نسبت به این مشکلات می تواند حل شود. به همین دلیل برای فیلمی همچون نقطه کور و فیلم های مشابه که ژانر فیلم های روانشناختی را در سینمای ما می توانند احیا کنند، امتیاز ویژه ای قایل هستم و در واقع این فیلم ها امتیاز بالقوه دارند.»

به گفته او، کارگردان این فیلم دغدغه مند است و در فضایی که بسیاری از فیلم ها با موضوعات سهل الوصول و نسخه های از قبل پیچیده شده، جوانان را جذب می کنند، کارگردانی به موضوع و گونه ای از فیلم می پردازد که در سینمای ایران آن طور که باید رشد نداشته و این همان گونه روانشناختی است؛ گونه ای که رشد نکرده است تا از آن انتظار بلوغ داشته باشیم. وقتی در چنین فضایی یک کارگردان چنین ریسکی می کند لازم است در گام های اولیه، این ارزش را در نظر بگیریم و در مرحله بعد می توان از نظر هنری و این که آیا فیلم توانسته آن طور که باید به موضوع بپردازد و حرفش را بزند یا نه مورد بررسی قرار بگیرد.

این منتقد سینما درباره نحوه پرداختن به موضوع و وجوه هنری فیلم نیز خاطرنشان کرد: « مشکل روحی روانی که «خسرو» نقش اول مرد فیلم دارد در عین حال که پیچیده است در جامعه ما بسیار هم رایج و جاری است؛ به همین دلیل توقع من از جهت پرداختن به این مساله و موضوع از نظر وجه هنری این بود که فیلم بتواند این گره را برای مخاطب ملموس تر و بازتر کند و این وجوه روانشناختی که در این شخصیت وجود دارد، به واسطه وجوه هنری در فیلم برجسته تر شود. به نظر من این پیچیدگی های روانی در فیلم تا اندازه ای به کنش و واکنش های زوج که به واسطه شک داشتن و عدم اعتماد به وجود آمده، تقلیل یافته است.»

عصرآزاد با بیان این که ژانر روانشناختی در سینما می تواند بسیار جذاب باشد و مخاطب داشته باشد، گفت: «امیدوارم که افراد دغدغه مند این حوزه پیگیر باشند تا به دست دوستانی برسد که بتوانند این مسیر را به خوبی به سرانجام برسانند. با این اتفاق، می توان امیدوار بود که سینمای ایران از تک ژانری بودن، البته اگر بتوان نام آن را ژانر گذاشت، درآید.»

او همچنین با تاکید بر این که لازم است بتوانیم تنوع، خودمان و مسایل عادی و جاری خودمان را در فیلم ببینیم، فزود: «مسایل جاری و روزمره ما در صورتی که نگاه دراماتیک به آنها شود هرکدام می تواند یک بحران باشد و اگر تبدیل به فیلم جذاب و اثرگذاری شود می تواند کارکرد خود را در جامعه داشته باشد.»

ادیب قربانی نیز درباره موسیقی این فیلم یادآور شد: «موسیقی این فیلم برای من یکی از سخت ترین کارها بود چراکه یک فیلم رئالیستی و پردیالوگ است و همین کار را سخت می کند. البته در نهایت به همین دلایل و به خواسته مهدی گلستانه زیاد از موسیقی استفاده نکردیم و سعی شد در جاهای ضروری از موسیقی استفاده شود.»

گفتنی است؛ برنامه سکانس خانه فیلم فردوس به صورت ماهیانه در فرهنگسرای فردوس برگزار می شود؛ علاقمندان می توانند جهت شرکت در این برنامه به فلکه دوم صادقیه، بلوار فردوس شرق، بعد از چهار راه شهید سلیمی جهرمی مراجعه کنند و برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره ۴۴۰۵۸۹۰۰ تماس بگیرند.