سوره سینما – نرجس علوی مقدم : داریوش یاری در مستند سینمایی «کربلا، جغرافیای یک تاریخ» کوشیده با ورود فکر شده و از سر خلاقیت به حوزه‌ای دشوار، اثری متفاوت در حوزه سینمای دینی خلق کند.

«کربلا، جغرافیای یک تاریخ» همان طور که از نامش پیداست واقعه عاشورا را به تصویر می کشد، اما در سفری که مخاطب به همراه راوی (با صدای شهاب حسینی) طی می کند بیش از آنکه ماجرای عاشورا روایت شود، پیامدهای آن به تصویر کشیده شده. تاثیری که این رویداد حماسی بر فرهنگ شیعه داشته و تغییری که بر باورهای معنوی دارد. امتیاز مستند سینمایی یاری، این است که بر یک روش و با یک تکنیک روایت نشده. تنوع تصویری و فرمی در آن فراوان است. بازی‌های فرمی هم در فیلم به وفور دیده می شود. در عین حال، فیلمساز به هنرهای سنتی و ایرانی ادای دین می‌کند. به سراغ تعزیه، نقالی و نگارگری و از این طریق، تاثیر فرهنگ عاشورایی را بر هنر ایرانی به تصویر می کشد.

فیلمساز در «کربلا، جغرافیای یک تاریخ» دو انتخاب درست و هوشمندانه داشته. استفاده از صدای گرم شهاب حسینی که با اقتدار مردانه، سفر امام حسین (ع) و یارانش را برای مخاطب روایت می‌کند و مجید انتظامی که موسیقی فاخرش، مکمل حس و حال بسیاری از سکانس‌های فیلم شده. یکی از امتیازهای کار یاری در این مستند، این است که تلاشی برای بازسازی نعل به نعل همه واقعیت‌ها نداشته. او فصل های حساس را انتخاب کرده و به تابلویی رسیده که در آن هم می‌توان ردپای حضرت زینب (س) را دید، هم به سراغ عباس (ع) رفت، هم کودکان تشنه لب و اسرایی را دید که پس از امام حسین (ع) بی یاور مانده‌اند.

«کربلا، جغرافیای یک تاریخ» مستندی نیست که رنگ کهنگی بگیرد، به این دلیل که مسئله روز را روایت نمی‌کند و به عشقی می‌پردازد که شعله آن سال‌هاست در دل شیعیان و ایرانیان زبانه می‌کشد. تماشای چند باره این مستند و شنیدن موسیقی دلنشین مجید انتظامی، در این ایام که با نام حسین (ع) گره خورده، حس و حالی ویژه دارد. به ویژه در سکانسی که فریاد حسین… جمعیت عزادار از امروز به عمق تاریخ و به آسمان می‌رود و نام نورانی و متبرک سومین امام شیعیان را به رمزی برای رسیدن به عدالت و حقیقت تبدیل می‌کند.

منبع: بهمن سبز