سیدجواد هاشمی بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار سوره سینما درباره کم‌کاری‌اش درعرصه بازیگری و تازه ترین فعالیت هایش گفت: از اولین روزی که وارد عرصه بازی شدم دنبال نقش های خاص بودم و علاقه ای به نقش متری نداشتم.

وی افزود: همکارانی که باهم بازیگری را شروع کردیم ۱۰ برابر من فیلم بازی کردند اما من ۳ نقش خوب داشتم که همان برای من کافی است و باعث شد یکی از دوستانم به شوخی بگوید اگر روزی از دنیا بروی روی سنگ قبرت می نویسند شهید سینمای ایران و ترجیح می دهم حتی اگر به شوخی هم مطرح شده این عزت را حفظ کنم و نقشی نپذیرم که نوشته سنگ قبرم عوض شود.

وی ادامه داد: به همین خاطر تلاش می کنم هر نقشی را قبول نکنم ولی اگر روزی پیشنهاد نقشی چون شهید همت یا شهید دستواره را داشته باشم قطعا فیلم خودم را تعطیل می کنم و سر آن کار می روم. از ابتدا هم بازیگری حرفه مورد علاقه من نبوده ولی از برخی نقش ها که دغدغه شخصی خودمان باشد نمی توان گذشت.

هاشمی که این روزها کارگردانی فصل دوم «آهوی پیشونی سفید» را به عهده دارد با اشاره به اینکه به اکران بین المللی فیلم فکر می کند، افزود: بسیاری از من می پرسند چرا بعد از فعالیت هایم در ژانر دفاع مقدس به کار کودک روی آورده ام. باید بگویم امروز الان هم در حال تولید کار دفاع مقدسی هستم و امروز دفاع مقدس من کار برای کودک است. این کار نص به اعتقاد من نص قرآن است. برخی می گویند مگر می شود سید جواد در فیلمش دوازده ترانه داشته باشد؟ و تنها پاسخی که برای شان دارم اینکه بدانند من دینم را اینگونه دریافت کردم و امیدوارم متوجه باشند که می خواهم خیر و شر را بگویم.

وی در ادامه اظهار کرد: با توجه به آنچه امروز در اطراف مان می گذرد اگر قرار بود تصویب و چاپ قرآن را به من می سپردند قطعا از ۶۶۶۶ آیه ۶۰ آیه بیشتر نمی ماند و بقیه را سانسور می کردم. با ذهنیتی که ما از این کتاب مقدس داریم بخش اعظم آن باید سانسور شود چون هم از عشق می گوید هم جذابیت های عجیب و غریبی دارد که در ایران قابل کنترل نیست.

سید جواد هاشمی بیان کرد: پایان نامه دوران دانشجویی من درباره ظرفیت های دراماتیک قرآن بود اما هنگام طرح آن رییس دانشکده به من گفت این موضوع غیرقابل ارائه است چون تو خیلی عشقی وارد موضوع شدی. من هم گفتم این عین کلام قرآن است گویا خود ما قرآن را سانسور می کنیم.

وی درباره محتوای آخرین فیلم خود بیان کرد: ما در فصل اول «آهوی پیشونی سفید» ریسک را به جان خریدیم چون می دانستیم به بازگشت سرمایه برای فیلم کودک نمی توان امیدوار بود اما خوشبختانه فیلم به داد خودش رسید و بچه ها را جذب کرد و جالب اینکه بعد ۶ سال از طریق سی دی های قاچاق بچه هایی که آن روز هنوز به دنیا نیامده بودند امروز فصل یک را دیدند.

هاشمی گفت: در واقع آنها بودند که ما را ملزم کردند فصل ۲ را بسازیم و این اتفاق باعث شد به راحتی سرمایه گذار جذب کنیم. وقتی در حال آماده کردن مقدمات این فصل بودم برای جذب سرمایه آدم های جدیدی وارد شدند که دغدغه شان کار کودک بود. در حال حاضر نیز چند سرمایه گذار دارم که دیگر احتیاجی به آنها ندارم.

وی افزود: اینها کسانی هستند که اصلا به بازگشت سرمایه فکر نمی کنند و حضور چنین افرادی در سینمای ما معجزه است. تنها تفاوت شان هم با مسئولان این است که چون فرزند کوچک دارند دغدغه سینمای کودک را درک می کنند. سال هاست برای بچه ها فیلم هایی که با فضای روحی و اجتماعی کشور یکسان باشد ساخته نشده و امروز ضروری است که فیلم های ایرانی بسازیم.

هاشمی عنوان کرد: توقف ۵ ساله من برای اینکه فصل دو را بسازم یک دلیل داشت اینکه کار از فصل اول لذتبخش تر باشد. بر خلاف اتفاقاتی که در تاریخ سینمای دنیا افتاده و غالبا فصل دو ضعیف تر بوده می خواستیم اینبار بتوانیم به پشتوانه تجربه مان جایگاهی از جهت اقتصادی و اجتماعی پیدا کنیم تا با حفظ جذابیت های قسمت اول، اتفاقاتی شکل بدهیم که در قسمت دوم شرایط بهتر فراهم کنیم. به نظر خود من فصل دوم از یک چیزی کمتر ندارد و انشالله بهتر هم خواهد بود و به فصل سوم که در ادامه خواهیم ساخت نیز بیشتر امیدواریم.

هاشمی درباره استفاده مفید از ویژوال در کار کودک نیز توضیح داد: علی رغم اینکه ویژوال در ایران نتوانست فرامرزی باشد و قدرت بلامنازع معجزه گری را در سینما به رخ بکشد اما من معتقدم محمد نجفی امامی قرار است کاری فوق العاده ویژه انجام دهد و در این فصل حدود ۴۰ درصد کار متکی به ویژوال است. ما شخصیتی به نام اختاپوس داریم که با ویؤال جان گرفته و در بخشی از صحنه های جنگ میمون، اختاپوس و اتفاقات شگرف دیگر از تکنولوژی بهره گرفتیم.

وی ادامه داد: در نتیجه این تجربه مشترک همکاری بنا داریم بعد از این دنبال ساخت کارهایی که ۸۰درصد ویژوال داشته باشد بروم. اگر چه در ایران هزینه بر خواهد بود اما غیر ممکن نیست.