کارگردان مستند «ادوارد» درباره انگیزه اش از تولید این مستند به خبرنگار سوره سینما گفت: چند سالی است روی مستند جنگ تمرکز دارم اما آنچه باعث شد «ادوارد» سوژه این مستند شود شخصیت او بود که چند سال پیش برای اولین بار در شبکه بی بی سی دیدم و نسبت به تفکر و زندگی اش کنجکاو شدم. اگرچه او یک اقلیت مذهبی است که ۹ سال اسیر جنگ بوده و پس از آن ۱۲ سال در گروه منافقین فعالیت کرده و امروز هم جدا از هر گروه و فرقه ای برای خود در غربت زندگی جدیدی آغاز کرده اما هیچکدام اینها به اندازه تفکر و نگاه او به زندگی برایم جذاب نبود.

وی افزود: به همین خاطر تمام تلاش مان را کردیم تا زندگی «ادوارد» را بر اساس کاراکترش روایت کنیم و نکاتی مثل حافظه او، طرز بیان، نگاهش به هر اتفاقی که سر راه زندگی اش قرار گرفته و … را به تصویر بکشیم. ادوارد یکی از خاص ترین آدم هایی است که در زندگی ام دیدم و آشنایی با کسی که بعد از تحمل این همه فشار و سختی همچنان امیدوارانه برای ادامه زندگی اش تلاش می کند روی من تاثیر متفاوتی گذاشت.

شاهین اشاره کرد: او بین دوستان خودش هم انسان خاصی است. هر آدم دیگری اگر جای او بود با همه شکنجه های جسمی و روحی که در این سال ها متحمل می شد نمی دانم الان در چه سطحی از افسردگی قرار داشت و اینکه اصلا زنده می ماند یا خیر؟ اما ادوارد بعد از تحمل همه این مصائب تشکیل خانواده داد و امروز با داشتن ۳ فرزند راه جدیدی برای زندگی خود در غربت ترسیم کرده است. او با آسیب های جسمی که از جنگ دیده است همیشه در حال تلاش و انجام کارهای دشوار است و می دانستم اگر بتوانم به کاراکتر او نزدیک شوم می توانیم از کلید واژه هایی که ادوارد در سرگذشت اش مواجه شده بود از جمله  اسارت جنگ، منافقین، اقلیت های مذهبی، مهاجرت و غربت را در این مستند بازنمایی کنیم چون در زندگی «ادوارد» همه این ها در هم تنیده شده اند.

وی ادامه داد: چندی پیش از طریق اینترنت مستند را برای آقای ادوارد فرستادم و خوشبختانه نظر مساعد داشت و در تماسی که بعد از دیدن فیلم بین ما برقرار شد متوجه شدم بسیار تحت تاثیر قرار گرفته است. این عکس العمل برای من خیلی ارزشمند است چون به ویژگی های شخصیتی کسانی که سراغ شان می روم پایبندم و تا آنها را جزئی از خانواده خودم ندانم نمی توان در موردشان مستندی بسازم.

کارگردان مستند «مالکیه» گفت: خوشبختانه مرکز مستند سوره در این باره با من همکاری کرد و آقای محسن یزدی با اعتمادی که به من کردند دستم را در پرداخت جامع به این سوژه باز گذاشت و این شانس را داشتم که اولین تجربه ی تهیه کنندگی خودم را در مرکز مستند سوره داشته باشم . به هر حال هرچه از دوران جنگ و انقلاب می گذرد نیاز بیشتری به روی کار آمدن نگاه های جدید احساس می شود و من با هر جانباز، رزمنده و اسیری که صحبت می کنم می بینم هر کدام یک قصه پرماجرا دارند که متاسفانه به دلیل ما نگاه سطحی به دلایل مختلف داریم  کسی آنها را نمی بیند. «ادوارد» اولین اسیر ارمنی ایران است و تعداد اقلیت هایی که ۸ سال برای مملکت جنگیدند کم نبودند اما متاسفانه کمتر به این موضوع پرداخته شده است.

وی در پایان عنوان کرد: دیده شدن همیشه به معنای جایزه گرفتن نیست. من جشنواره سینماحقیقت را از ۸۷ دنبال می کنم اما هیچوقت برای جشنواره فیلم نساختم. به نظر من جایزه ملاک خوب یا بد بودن فیلم نیست. فیلم خوب مخاطبانش را پیدا می کند و نیاز به تبلیغ هم ندارد. اگر همه رسانه های دنیا درباره یک اثر حرف بزنند که کار ضعیفی باشد آن کار دیده نخواهد شد. ما همه تلاش مان را کردیم به واقعیت پایبند باشیم وسرگذشت شخصیت اصلی فیلم را به بهترین نحو ورعایت استاندارد های سینما روایت کنیم.