یک کارشناس توزیع و پخش تاکید کرد دولت یازدهم سامان دادن به سینما را یکی از اصلی‌ترین برنامه‌هایش بداند.

سوره سینما- جمعه شب ۲۴ خردادماه برنامه زنده «هفت» میزگردی درباره بررسی اقتصاد و اکران در سینمای ایران داشت که با حضورامیر حسین علم‌الهدی و علی سرتیپی انجام شد.

سرتیپی در ابتدای این بخش عنوان کرد: متاسفانه در کشور ما بخش خصوص به شدت بایکوت شده و پول های بسیاری در تولید هزینه شده است بدون این که این تولیدات در بخش اکران و توزیع مورد توجه قرار گیرد. اما تعداد زیادی از فیلم های دولتی تولید شده بدون آن که توجهی به اکران آنها شود در طول این سال ها ساخته شده است.

امیرحسین علم الهدی در این باره عنوان کرد: بخش خصوصی در ۳۴ سال گذشته توانست برنامه ریزی و سرمایه گذاری را همراه با دولت انجام دهد که مرحوم سیف الله داد در این زمینه پیشتاز بود اما زمانی که وی از دولت رفت چند دستگی در بخش خصوصی به وجود آمد که نشان داد این بخش نتوانسته به یک اتحاد دست پیدا کند. دولت به خاطر ضعف در سیاست گذاری و نداشتن هارمونی در کارهایش نتوانسته است بخش خصوصی را به بلوغ برساند.

این کارشناس سینما ادامه داد: در همه جای دنیا بخش خصوصی نیاز به حمایت و برنامه ریزی دارد. همه دغدغه تولید دارند و هر کسی از خانه اش قهر کرده می خواهد فیلم تولید کند اما دو زنجیره دیگر به نام حوزه توزیع و نمایش داریم که اگر به آنها توجه نشود به نتایج خوبی نمی رسیم. دولت مدعی بود با ۸۰۰ میلیارد دلار پول نفت قرار است به سینما کمک فراوانی کند این دوستان اکنون باید بیایند و توضیح دهند که چه کمک ها و حمایت هایی از سینما کرده اند.

وی یادآور شد: در کشوری که ۸۰ درصد آن دست دولت است نمی توان از نقش آن غافل ماند. ایران در حوزه تولید حرف برای گفتن زیاد دارد، البته در بخش تولیدات فرهنگی و محتوایی اما در عرصه اقتصاد  هیچ  حرفی برای گفتن ندارند. در حوزه فرهنگ باید ۲۰ سال سرمایه گذاری کرد تا به نتیجه رسید. وقتی هیچ سیاستی حتی در حد ۴ سال پایداری ندارد دیگر نمی توان از بخش خصوصی انتظار داشت که سرمایه اش را وارد سینما کند.

سرتیپی در این زمینه عنوان کرد در طول سال های گ ذشته هر کس سر کار آمده ما نتوانستیم به بخش توزیع و نمایش بپردازیم و همه تلاش ها در جهت تولید بوده است. برای توزیع و نمایش سیاست های قطره چکانی داشتیم که در ۴ سال گذشته بسیار کمتر شده. حمایت از تولید هم حمایت از برخی آثار خاص بوده و هم این مساله بخش خصوصی را به انزوا کشانده است و بسیاری دفاتر سینمایی غیرفعال شده اند. سینماها  هم در وضعیت بغرنجی قرار دارند. در چند سال اخیر سیاسی کردن سینما هم یکی از معضلاتی بود که به وجود آند و باعث خشک شدن سینمای ایران شد.

علم الهدی در ای زمینه متذکر شد: وجود رفاه و سرانه مطالعه در کشورهای مختلف باعث می شود مردم آن کشورها به سینا رفتن رغبت بیشتری نشان دهند. در کشوری که تیراژ کتاب  به هزار نسخه می رسد چگونه می توان انتظار سینمای مناسبی را داشت. هر مدیری که سر کار می آید می خواهد سینما را از نو اختراع کند. به تهران از سال ۸۸ تا امروز ۶۰ سالن سینما اضافه شده است ولی هنوز هیچ اتفاقی در اقتصاد سینما روی نداده. این طور نیست که هرچه بخش خصوصی بسازد فیلم های خوبی است و هرچه بخش دولتی تولید کند آثار نامناسبی هستند.

سرتیپی در این زمینه توضیح داد: نباید همه چیز را به این سیاهی دید. اگر ما ۱۰ سینما مثل آزادی داشته باشیم و بتوانیم فیلم‌های مان را درست معرفی کنیم و در عین حال آثار جذابی تولید شود اقتصاد سینما پیشرفت می کند. باید به تولیدکنندگان مان اعتماد کنیم.

علم الهدی در بخش دیگری از این میزگرد عنوان کرد: امیدوارم دولت یازدهم آرامش را به سینما باز گرداند چون دولت دهم هیچ کمکی به سینما نکرده و با تفرقه افکنی ادامه حیات داده است. همه ماها صدقه بگیر دولت شده ایم پس لطف کنند و پول سینماها را هم بدهند. سال ۸۹ با ۹۰۰ هزار تومان می شد تبلیغات شهری برای یک فیلم گرفت اما در سال ۹۲ با  ۶ میلیون تومان می توان یک بیلبورد را در اختیار داشت.

وی افزود: اگر۳۰ تا ۴۰ درصد سینمای ایران به اکران فیلم های خارجی با هدف تولید فیلم های ایرانی اختصاص یابد برخی از این مشکلات اقتصادی حل خواهد شد. متاسفانه این روزها از ۱۰۰ فیلمی که ساخته می شود ۸۵ فیلم با لابی گری چه در بخش  خصوصی و چه دولتی و برای رسیدن به منافع شخصی به نمایش می رسند و تنها ۱۵ فیلم برای سینما ساخته می شود. تنها سینمایی که ۱۰۰ درصد فضای تولیدش در خدمت تولید داخلی قرار دارد یاران است و ضرر کننده اصلی این جریان هم سینماداران هستند.

سرتیپی در پایان این بخش عنوان کرد: ساز و کار ما اشتباه و غلط است، اگر ۳۰-۴۰ درصد سینمای مان را به فیلم های خارجی بدهیم دیگر چیزی از سینمای ایران باقی نمی ماند. ما ابتدا باید تولید ملی خودمان را تقویت کنیم بعد شرایط اکران آثار خارجی فراهم شود. اگر یک عقل سلیم بتواند مدیریت کند مشکلات حل خواهد شد و می توانیم فیلم خارجی هم اکران کنیم اما در حال حاضر در شرایط بحرانی قرار گرفته ایم.