حسن زاهدی برنده سیمرغ صدابرداری از ۴ دوره جشنواره فیلم فجر و ۵ تندیس از جشن خانه سینما، به خبرنگار سوره سینما گفت: بیش از دو سال است که در هیچ پروژه ای صدابرداری نکردم و نه تنها من بلکه اغلب همکارانم این روزها شرایط مان همین است. مشتاقان سینما زیاد شده و من برخی اوقات که در جمع های سینمایی حاضر می شوم بسیاری را در این سینما نمی شناسم. متاسفانه برده داری در سینما مد شده و بچه های جوان مجبورند برای امرار معاش با هر قیمتی کار کنند اما جالب است که هنوز از گرد راه نرسیده می خواهند نیامده مدیر شوند. من و همکارانم با این سن و سابقه هیچوقت دوست نداشتیم کسی عنوان مدیر را به ما نسبت دهد اما زمانه تغییر کرده و امروز در همه تیتراژها نام مدیرصدابرداری به چشم می خورد.

صدابردار فیلم سینمایی «درباره الی» بیان کرد: در این میان یک عده در لباس تهیه کننده می آیند و با معرفی افرادی به اسم مجری طرح، مدیر تولید یا جانشین مدیر تولید با یک حساب و کتابی اول درصد خودشان را برمی دارند بعد به دیگران فکر می کند در اجرا هم دقیقا معلوم نیست چه کاری انجام می دهند چون هیچ نظارتی هم بر کارشان وجود ندارد. در گذشته ارشاد یک نظارت نسبی بر پروژه ها داشت اما الان هیچ ساز و کاری وجود ندارد.

این مدیران تولید هم به جای اینکه با صدابرداری کار کنند که همیشه با در نظر گرفتن بهترین تجهیزات و رعایت حق و حقوق دستیارانش دستمزد می گیرد با کسی قرارداد می بندند که تمام هزینه های کارش اندازه یکی از دستیاران من هم نمی شود. وقتی هم کارشان تمام شد دوباره تماس می گیرند که فلانی کارش افتضاح بود و به خاطر یک مساله کوچک کار را می خواباند. برخی تهیه کنندگان قدیمی سینما که سال ها باهم کار کردیم و از قیمت ما خبر دارند امروز رقمی پیشنهاد می دهند که از کارهای قبلی کمتر است. من بیش از ۳۰ سال روزی ۱۸ ساعت عاشقانه کار کردم اما دو سال است که فقط به امور روزمره ام می رسم.

وی در پاسخ به اینکه ورود بخش خصوصی چقدر در این مورد تاثیرگذار بود، گفت: بخش خصوصی اگر مشاور خوب داشته باشد  خوب است اما امروز از آن هم سوء استفاده می شود چون همین مجریان طرح و مدیران تولید حاضرند به هر قیمتی کارشان را یک روز زودتر تموم کند تا مثلا ۳۰ میلیون کمتر هزینه شود. در چنین کارهایی حداکثر انرژی و بازده را می گیرند و جز یکی ۲ بازیگر چهره به بقیه حداقل  دستمزد رامی دهند. در بخش خصوصی نگاه سینمایی وجود ندارد و بازگشت سرمایه حرف اول را می زند.

زاهدی در پایان اشاره کرد: در این دوره زمانه دیگر کسی به سابقه و تجربه آدم ها کار ندارد. تا وقتی هستیم ما را نمی بینند اما بعد از رفتن مان در خانه سینمای شماره دو برای مان اشک تمساح می ریزند. انگار مد شده تا هنرمندی از دنیا می رود عکس دو نفری شان را در  اینستاگرام بگذارند و نشان دهند که با فلانی قبل از مرگش خیلی رفیق بوده اند. متاسفانه این سینما بد بدرقه است و اغلب کسانی که برایش زحمت کشیده اند به حق شان نرسیده از این دنیا می روند.