نخستین نشست «پدیدارشناسی سینمای ایران» با حضور محمدتقی فهیم منتقد سینما و مریم سادات نقیبی پژوهشگر هنر سهشنبه ۹ آبانماه به همت پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی در حوزه هنری برگزار شد.
محمدتقی فهیم معتقد است: اساس حیات هر جامعه ای «صنعت» است و اگر تولید در هر کشوری مورد بی توجهی قرار بگیرد شک نکنید که مردم آن کشور، فقط مصرف کننده خواهند بود.
اینکه سینمای ایران نتواسته به ابعاد مهدویت و انتظار به شایستگی ورود پیدا کند موضوعی است که در این گزارش به آن پرداخته شده است.
چهاردهمین قسمت از برنامه «به اضافه مستند»، با پخش و بررسی مستند «A157» توسط بهروز نورانیپور، محمدتقی فهیم و حسن شمشمادی کارشناس تحولات سوریه برگزار شد.
محمدتقی فهیم گفت: الان همهچیز در رسانه رخ میدهد، وقتی نقد مثبت برای فیلم نوشته شود، بازتاب آن در رسانه به وفور مشاهده میشود، فلذا مدیران بدون اینکه فیلمها را دیده باشند به نقدها توجه میکنند.
سیروس تسلیمی، کامران قدکچیان و محمدتقی فهیم در مورد قانون درجهبندی سنی فیلمها و عدم احترام به آن در سینمای ایران با «سوره سینما» به گفتگو نشستند.
محمدتقی فهیم گفت: سینماگران ایرانی باید با رویکرد ایجابی فیلمسازی کنند تا فیلم های ایرانی به دنیا پر بکشند. چراکه ایران در میان کشورهای هم طراز خود در منطقه دارای بیشترین امنیت است و این انصاف نیست که در سینمای جهان به عنوان نقطه ای ناامن معرفی شود.
تقی فهیم گفت: آن چیزی که امروز سینمای عاشورایی ما به آن نیاز دارد، بیان همین مفاهیم ضداستکباری است که با تاکید بر عدالت اجتماعی میتواند در سطح جهانی نیز اثرگذار باشد و نباید این مفاهیم را به مسائلی سطحی محدود کرد.
محمدتقی فهیم گفت: مدیران سینمایی طی ۳ سال گذشته تنها برای سینمای روشنفکری اهمیت قائل شدند و هیچ توجهی به دفاع مقدس نداشتند و متأسفانه جهت سینمای کشور را به سویی بردند که هیچ نفعی برای نظام و مردم در آن دیده نمی شود.
مسعود فراستی در انتقادی تند و تیزر به ماهنامه سینمایی «فیلم» گفت: در زمان ریاست آقایان بهشتی و انوار خط سینمای جشنوارهای پیریزی شد و به کمک مجله «فیلم» ادامه پیدا کرد و هم اکنون این اتفاق با جوایزی که در خارج به فیلمها داده شده، ادامه پیدا کرده است.
متکی بودن به سوژه ای ملتهب و سوار شدن بر جذابیت ایده و شکل دادن به فضایی آنتریک، موج نمی سازد بلکه ماهی گیری از آب گل آلود است. اساسا چنین دستمایه هایی مناسب کارهای از قبیل رپرتاژ و شبه مستندهای خبری اند.
نیک نژاد، در دومین فیلم سینمایی اش، پس از فیلم «ناخواسته» بی ادعا ظاهر شده است. زاپاس هیچ ادعایی ندارد. اینکه کارگردان «ناخواسته» از آن فضا و نوع روایت سمبلیک و نماد پرداز، به این رویکردها غلطیده است، دغدغه تهیه کننده درآن کاملا محسوس است.
حکم این نیست که هر رویکرد اجتماعی فیلمساز، دنباله روی حساب شود ولی نوع روایت و قصه گویی و ایجاد تعلیق متاثر از خیانت و قضاوت که صفر تا صدش از آثار فرهادی می آید، وام داری محسوب می شود.
«محمدتقی فهیم» منتقد تلویزیون و سیما گفت: انتظار همه اسپانسرها این است که سریالها به مثابه آیتمهای بازرگانی عمل کنند که این ذهنیت غلطی است. باید مفهوم اسپانسر در سریال «برادر» به خودی خود نقد شود.
«ایستاده در غبار»، مدلی متشخص از سینمایی است که در عین جدیت و فکوری، لذت تفریحی و روحی هم به مخاطبش میبخشد. این الگو ثابت میکند که دفاع مقدس واقعا گنجینه ایده، موضوع و دستمایههای قدرتمند سینمایی است.