هرچند که ایوبی در مصاحبههای چند روز اخیر خود به شدت از عملکردش در این سه سال حمایت کرده است ولی آنچه که به عنوان خروجی عملکرد ایشان در طول سه سال گذشته قابل مشاهده است، انبوهی از تصمیمات ناشیانه و بدون تدبیر است که باعث شده تا سازمان سینمایی تبدیل به یکی از پرچالشترین سازمانهای کشور در طول این سه سال شود.
سینمای ایران در طی سالهای گذشته در حالی نسبت به تولید آثاری پیرامون قهرمانان دفاع مقدس به ویژه خلبانان بیتفاوت بوده است که براساس آمار موجود پرمخاطبترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران آثاری هستند که با محوریت عملیاتهای هوایی ساخته شدهاند.
تصویری که غالب آثار سینمای ایران از دختران جامعه خود نمایش میدهند، نشاندهنده موجودی افسرده، محدود و تو سری خورده است که به خاطر ظلم بسیاری که به واسطه برخی محدودیتهای عرفی و اجتماعی به جنس او شده، درگیر معضلاتی همچون فرار از خانه، اعتیاد و سایر ناهنجاریهای اجتماعی شده است.
با نگاهی به فهرست آثار نمایشی و برنامههای گفتوگو محور نمایش داده شده در ماه مبارک رمضان امسال با فهرستی از برنامههای کم مخاطب روبرو میشوید که اغلب آنها از جذب حداقلی مخاطبان نیز عاجز بودند.
نکته جالب توجه در ارتباط با این آثار آن است که اغلب آنها یا پس از تولید، به دلایل مختلف از جمله ارائه تصویری دروغ از ایران توقیف شدهاند یا آن که در صورت اکران در داخل کشور به توفیق چندانی دست نیافتهاند و پرونده آنها با فروشی اندک بسته شده است.
به نظر میرسد سیاستهای تازه رسانه ملی در ارتباط با چهرههای پرحاشیه و مسئلهدار مشابه سیاستی باشد که سازمان سینمایی در ارتباط با برخی از افراد پرحاشیه اتخاذ کرده است، سیاستی که به افراد اجازه فعالیت چراغ خاموش را در درون سینما و تلویزیون میدهد!
به طور کلی نقطه قوت عملکرد رسانه ملی در نوروز امسال، برنامههای ترکیبی و مسابقهها بودند. برنامههایی که آمده بودند تا خلا تولید آثار نمایشی موثر و مخاطبپسند را کمرنگ کنند.
هرچند که حواشی پیش آمده برای «قندون جهیزیه»، مورد نظر سازندگان این اثر سینمایی نبوده است اما بدون شک در هر چه بهتر دیده شدن آن تاثیر چشمگیری داشت تا آنجا که اثر به حاشیه رانده شده علی ملاقلیپور را تبدیل به سیزدهمین فیلم پرفروش سال ۹۴ کند.
بخش عمدهای از این مشکل مربوط به رویههای نادرست تولید فیلم در سینمای ایران است که در طی چند سال گذشته بیشتر بر تولید آثاری مخالف خواستهها و دغدغههای اصلی جامعه متمرکز شده است.
برخی از رسانهها سعی کردند ماهی سیاسی خود را از این اتفاق صید کنند و تمام تلاش خود را به خرج دادند تا به بهانه «رستاخیز»، به انتقاد از برخی جریانهای سیاسی بپردازند.
شاید در ابتدای سال ۹۴ هیچکس باور نمیکرد که یک انیمیشن دینی بتواند جز لیست پرفروشترین فیلمهای سینمای ایران در این سال قرار گیرد. کاری که «شاهزاده روم» توانست با فروش میلیاردی خود انجام دهد.
در نهایت اما موضعگیری صریح وزیر ارشاد در برابر تصمیم خودسرانه ایوبی در ارتباط با تغییر نام بخش بینالملل فجر، آب پاکی را روی دست رئیس سازمان سینمایی ریخت. علی جنتی با حضور در برنامه «نگاه یک» در خصوص این تصمیم گفت…..
معرفی فیلم ارزشمند «محمد رسول الله(ص)» به عنوان پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران در حالی صورت گرفت که پیش از این، عنوان پرفروشترین فیلم سینمای ایران در اختیار نسخههای دوم فیلمهای سینمایی «شهر موشها» و «اخراجیها» قرار داشت.
مسئله اساسی این است که با وجود داشتن تنها دو فیلم اکران نشده در کارنامهی کاری این کارگردان جوان، به چه دلیل سرمایهگذارانی که مدعی تولید فیلم با سرمایه بخش خصوصی هستند، حاضر میشوند تا بر روی ساخت اثری جدید از این کارگردان گمنام سرمایهگذاری کنند؟
ذکر همین چند مورد نشاندهنده این است که بسیاری از جشنوارهها برخلاف آنچه که در محافل روشنفکری بیان میشود آثار مورد نظر خود را بدون گرفتن پز دموکراسی و آزادی بیان، مطابق با منویات خود تغییر میدهند.