مستند «سمفونی حمید» با لحن شاعرانه و احیای حسِ «نوستالژی» به «اصالت زندگی» و «رنج و سرمستی» اشاره میکند.
مستند «بچههای زمین خاکی» موضوع مهم و استراتژیِ «آینده سازی برای کودکان کار» را با یک حس خوب درام بیان میکند.
«آورتین» بیشک یک مستند حقیقت اشراقی محسوب میشود که توانسته است بدون هیچ دخل و تصرفی، سند بصری از ارزشهای اسلامی سردار سلیمانی باشد.
«آن شب» یک مستند شبه نئورئالیستی درباره یک معضل نهچندان رایج درباره معتادان و کارتنخوابهایی است که نوزاد خود را میفروشند تا بتوانند پول دربیاورند! به بهانه اکران فیلم در سینماحقیقت نگاهی به این مستند اجتماعی داشتهایم.
ترکیب متوازن هیئت انتخاب امسال جشنواره بسیاری را به این دوره امیدوار کرده است. بد نیست به همین مناسبت نگاهی داشته باشیم به سابقه کسانی که امسال فیلمهای فجر را دستچین میکنند.
فیلم «سوییپر» در قالب یک «رئالیسم آرمانخواه» قرار گرفته و میتواند قهرمانان کنشگر و مصلحان دغدغهمند را به نسل جدید معرفی کند.
مشکل اصلی «شهر گربهها» این است که هنجارهایی که برای ایرانیها معرفی میشود، دقیقاً همان ارزشهای غربی و لیبرالی است و از خلال ترسیم این جهانبینی، «انسان تراز و ملی» معرفی نمیشود.
فیلم «پسرم رسول» از نوجوانی سخن میگوید که اگرچه پدرش را بهظاهر ازدستداده اما با پیداکردن «ابژه مردانگی» به روح عزت دست مییابد.
«داستانهای هزار و یک روز» در خوشبینانهترین حالت، یک کولاژ شبه مستند در حد کلیپ است که در مکتب پستمدرن، کارایی دارد، نه برای قصه و فیلمنامه سینمایی.
جامعه ایران که امروز از وجاهت معنوی در منطقه و جهان برخوردار است، به سینمای تراز و امیدبخش و رویاساز نیاز دارد، نه سینمای رویا ستیز.