فیلم سینمایی «داستان خانواده فرشچی» به کارگردانی نادر تکمیل همایون که محصول شبکه «آرته» فرانسه به شمار می رود، خود را آماده اکران در سینماهای کشور کرد.
شاید آن روزها که بهشتی با چنین تفکری داشت حضور در جشنوارهها و کسب عنوان از آنها را به مهمترین هدف سینماگران ایرانی تبدیل میکرد، گمان نمی کرد که به راه افتادن جریان سینمای جشنوارهای در آینده و به مرور باعث ایجاد روابط مالی با کسانی خواهد شد که حضوری مدام در این محافل دارند و هدف اولشان بردن دل مدیران این محافل است.
نکته جالب توجه در ارتباط با این آثار آن است که اغلب آنها یا پس از تولید، به دلایل مختلف از جمله ارائه تصویری دروغ از ایران توقیف شدهاند یا آن که در صورت اکران در داخل کشور به توفیق چندانی دست نیافتهاند و پرونده آنها با فروشی اندک بسته شده است.
بحث سرمایههای خارجی در سینمای ایران موضوع مهمی است که باب صحبت در مورد آن تازه گشوده شده است و بعد از این باید بسیار بیشتر به آن پرداخت. توجه به چهرههایی که نامشان بصورت متناوب در لیست فوق و لیستهای مشابه تکرار میشود یکی از موارد ضروری است.
ورزشکاری را تصور کنید که در اوج دوران بلوغ ورزشیاش با دریافت مبلغی با پیراهن کشوری دیگر و برای اهداف جایی جز وطن خودش در مسابقات بینالمللی شرکت کند و افتخار کسب کند، آیا در این حالت ما از قهرمان شدن یک ایرانی احساس افتخار خواهیم کرد؟
در دوران اصلاحات دوستان دست به کار شدند و در مرحله اول ۱۰ ایده را برای پروژه مشترک پیشنهاد ساخت دادند، ولی طرف خارجی فقط به یک ایده که درباره دستگیری و شلاق خوردن جوانان توسط اداره منکرات بود روی خوش نشان داد.
شاید کمتر کسی بداند که حضور سرمایهگذار خارجی در فیلمهای ایرانی برگزیدهی کن اصلاً اتفاق جدیدی نیست. چنانکه در طول تمام ادوار جشنوارهی کن، از میان ده فیلم ایرانی که در بخش مسابقهی اصلی این جشنواره پذیرفته شدهاند، ۹ فیلم تولید مشترک ایران با کشورهای اروپایی و بیش از همه، تولید مشترک با خود فرانسه بودهاند.
العربیه مدعی شد: گفتنی است که فیلم قبلی فرهادی، به نام «جدایی نادر از سیمین» نیز که برنده جایزه اسکار شد، بدون کمک مالی دولت ایران و با کمک ۲۵ هزار دلاری «انجمن فیلم آمریکا» ساخته شده است.