سال هاست که عنوان پدیده سینمای سفارتی در سپهر هنری کشور مطرح شده و موافقان و مخالفان خود را دارد. در شرایطی که هنوز برخی این پدیده را یک تئوری توطئه فراگیر میدانند اما اخیرا صفحه اینستاگرام سفارت فرانسه اقدام به انتشار یک آگهی جالب توجه کرده است.
شاید آن روزها که بهشتی با چنین تفکری داشت حضور در جشنوارهها و کسب عنوان از آنها را به مهمترین هدف سینماگران ایرانی تبدیل میکرد، گمان نمی کرد که به راه افتادن جریان سینمای جشنوارهای در آینده و به مرور باعث ایجاد روابط مالی با کسانی خواهد شد که حضوری مدام در این محافل دارند و هدف اولشان بردن دل مدیران این محافل است.
نکته جالب توجه در ارتباط با این آثار آن است که اغلب آنها یا پس از تولید، به دلایل مختلف از جمله ارائه تصویری دروغ از ایران توقیف شدهاند یا آن که در صورت اکران در داخل کشور به توفیق چندانی دست نیافتهاند و پرونده آنها با فروشی اندک بسته شده است.
بحث سرمایههای خارجی در سینمای ایران موضوع مهمی است که باب صحبت در مورد آن تازه گشوده شده است و بعد از این باید بسیار بیشتر به آن پرداخت. توجه به چهرههایی که نامشان بصورت متناوب در لیست فوق و لیستهای مشابه تکرار میشود یکی از موارد ضروری است.
تولید مشترک فیلم در شرایطی مطرح میشود که سینمای ایران با موضوعات جدیتری همچون اخلاقیشدن سینما، اقتصاد سینما و کمک به حضور قویتر بخش خصوصی در سینما روبرو است.