کاش سازندگان «دشمنان» کمی و فقط کمی برای بیننده فیلمشان احترام قائل بودند و تصاویر متحرک پشت سرهم را به جای فیلم سینمایی برای مخاطبین اتفاقا خاص خود به نمایش نمی گذاشتند.
با توجه به قصه و فضاسازی و شخصیت پردازی و روند داستان و رخدادها، پایان فیلم به نوعی میتواند سرپوش گذاشتن بر همه ضعفهای فیلمنامه و به شکلی فرار به جلو از سوی فیلمنامهنویس باشد.
«دیدن این فیلم جرم است!» را میبایست به عنوان خط شکنِ گونه سیاسی سینمای ایران در نظر گرفت. گونهای که سالهاست مغفول واقع شده و امید که این خط شکنی ثمرات خوبی داشته باشد.
شخصیتپردازی مناسبی را در «جان دار» میتوان به خوبی مشاهده کرد تا جایی که هیچیک از شخصیتهای مورد اشاره منفعل نبوده و هر یک به نوعی در روند داستان تاثیرگذار هستند.
آسیبهای فرهنگی و اجتماعی، یکی از مهمترین مسائلی است که جامعه کنونی امروز به ویژه در کلانشهرها با آن مواجه است و توجه و ریشهیابی این آسیبها میبایست در دستور کار قرار گیرد.
«زهرمار» فیلمی است معلق میان گیشه و تفکرات انتقادی سازندگانش و از این بابت فیلم به شدت آسیبپذیر شده و مثل معروف نه دنیا را دارد و نه آخرت را، واقعاً برای آن صدق میکند.
تقدیری از پیش محتوم انگار بر پیشانی شخصیتهای «درخونگاه» حک شده و گریزی از آن وجود ندارد. پایانبندی تکاندهنده و شگفتانگیز فیلم نیز مهر تاییدی است بر تقدیر محتوم شخصیت اصلی فیلم.