به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم رشد، نشست تخصصی وضعیت فیلمنامه نویسی و فیلم سازی در حوزه کودک و نوجوان همزمان با نخستین روز برگزاری پنجاه و چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های علمی، آموزشی و تربیتی رشد در سینما فلسطین ‌تهران برگزار شد.

در این نشست، منصور ضابطیان مجری و کارشناس این رویداد گفت: پنجاه و چهارمین دوره فیلم رشد می‌تواند فضایی را فراهم کند تا به سینمای کودک نگاه ویژه تری شود.

ضابطیان با اشاره به شرایط نامساعد فیلم نامه نویسی و فیلم سازی سینمای کودک و نوجوان گفت: البته این موضوع به سینمای کودک محدود نمی شود و حال کل سینمای ما چندان جالب نیست. اما سوالی که مطرح می شود این است که چرا حال سینمای کودک به این نقطه رسیده است؟

هوشنگ مرادی کرمانی در پاسخ به این سوال گفت: متاسفانه مدیران فرهنگی ما، تفکرات و ا خودشان را در آثاری که برای کودک و نوجوان تهیه می شد، جا میدادند و این به مذاق بچه ها خوش نمی آمد. ما نیاز به نگاه تازه ای در صنعت فیلم سازی داریم، درگذشته ، بچه ها یا در مدرسه بودند یا در خانه و یا در کوچه با موضوعات مختلف آشنا میشدند، کل محیط اموزش ان ها در این سه مکان خلاصه می شد.

وی افزود، اما امروز هر کودکی یک جهان را مقابل خود دارد و ما هم اکنون در دهکده ی جهانی هستیم. این بچه ها خوراک متناسب با شرایط جدید نیاز دارند.

من همیشه یک مثالی میزنم تحت عنوان اینکه بچه ها بزرگ شدند اما نیمکت های ما بزرگ نشد. مقصودم از این تشبیه این است که لوازم و ابزار و نرم افزار ما به اندازه فکر و ذهن بچه ها بزرگ نشده است.

در ادامه ابن نشست تخصصی در حاشیه پنجاه و چهارمین دوره جشنواره بین المللی فیلم رشد  داودامیریان فیلم نامه نویس حوزه کودک و نوجوان ، در پاسخ به این سوال که میتوان با فرمول دهه ۷۰ سینمای کودک را احیا کرد، گفت: اثاری مثل گلنار،  دزد عروسک‌ها و… در زمان خود پر فروش بودند اما مناسب شرایط امروز نیستند و باید دغدغه های نسل جدید شناخته شود. متاسفانه سینمای امروز حتی داستان گو هم نیست.

وی با اشاره به اینکه، اگر فیلم حداقل داستان و قصه گویی را داشته باشد، دانش آموز و کودک و نوجوان به آن جذب می‌شود. براین اساس اولا باید  حوزه داستان گویی کودک تقویت شود و از سوی دیگر نگاه تازه در این حوزه جاری شود.

در ادامه این رویداد سهیل موفق از فیلم سازان حوزه کودک و خانواده گفت: ار یک جایی به بعد سینمای کودک جدی گرفته نشد و این باعث شد سینمای کودک به طرح کادر یا دوره یادگیری و اموزش تبدیل گردد. یعنی هر کسی میخواست از حوزه فیلم کوتاه و وارد حوزه سینمایی بلند شود به او پیشنهاد می‌شد در گام اول وارد سینمای کودک شود.

وی افزود، این درحالی است کا اوج درخشش بسیاری از سینماگران مطرح در حوزه سینمای کودک است. مثل آقایان کرامتی و هنرمند و خانم برومند. همچنین فراموش نکنیم که از یک جایی به بعد سینمای کودک، کوچک انگاشته شد و این سینما به بیراهه رفت.

موفق گفت: براین اساس رفته رفته سینمای کودک به منابع دولتی وابسته شد و از مسیر اصلی خود دور شد.

این فیلم ساز حوزه کودک تأکید کرد، با زبان دهه ۶۰ و ۷۰ نمی‌توان برای دانش آموز  فیلم یا خوراک فرهنگی هنری تهیه کرد بنابراین ما باید ذهنیت خودمان را بروزرسانی کنیم.

در ادامه این نشست کرمانی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه اگر شما به عنوان یک نویسنده در حال حاضر قرار بود کتابی برای کودک نوجوان بنویسید چه تفاوتی با گذشته در قلمتان رخ می داد، گفت: ادبیات همواره زنده است، “قصه های مجید” هنوز خوانده می شود و دلیل آن این است که خنده یا طنز در آن گنجانده شده بود.

وی با اشاره به عنصر خلاقیت در ادبیات داستانی ادامه داد: با داستان مجید عشق وارد ادبیات آن دوران  شد یا به عنوان مثال در یکی دیگر از داستان هایم گلرخ عاشق مراد می شود.

کرمانی گفت: این را فراموش نکنیم که سینما هرگز نتوانست پا به پای ادبیات بدود، این ذات سینما است که کهنه می شود اما ادبیات هرگز اینطور نیست.

امیریان در بخش دوم این گفتگوی تخصصی حوزه فیلم کودک و نوجوان تأکید کرد، امروز باید نگاه فانتزی و طنز تقویت شود. باید با سلیقه نسل نو آشنا شد چراکه با نگاه‌های جهانی در دانش اموزان مواجه هستیم و دیگر فضای بسته ای وجود ندارد. البته به نظر می‌رسد با نوعی جوگیری در خانواده ها نیز مواجه هستیم که مشخصا آثار نامطلوبی برای دانش آموزان بهمراه دارد.

وی افزود، بنابراین در گام اول باید حرف نسل جدید شنیده شود تا مشکل اصلی کودک و نوجوان درک شود چراکه دغدغه ما با ذهنیت نسل جدید متفاوت است.

همچنین در ادامه بحث سهیل موفق گفت: تنها نکته مشترک من و دخترم یک قصه درست و کامل است. بنابراین اگر یک محصول فرهنگی قصه درستی داشته باشد قطعا کودک و نوجوان با آن همراه می‌شود چرا که زبان مشترک انسانها، قصه است.

وی افزود، متاسفانه سینمای کودک کوچک فرض شده است، حتی دو حوزه مختلف سینمای کودک و نوجوان به اشتباه با هم تلفیق شدند.

موفق ادامه داد، بعضا افرادی که اولویت‌ها را تعیین می‌کنند بدون آشنایی با سلیقه مخاطب امروز اولویت بندی تولید آثار کودک و نوجوان را انجام می‌دهند. از سوی دیگر فیلم سازان صاحب اندیشه با سد دریافت بودجه مواجه می‌شوند. به عنوان مثال سه فیلم خود بنده که با بودجه بخش خصوصی به سختی تولید شد محکوم به شکست بود و از سوی نهادهای دولتی حمایت نشد.