فیلم کوتاه «چولیبولی» به کارگردانی مانا پاک‌سرشت ازجمله آثار راه‌یافته به چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر بود که در جشنواره فیلم کوتاه تهران هم حضور داشت و توانست دیپلم افتخار بهترین فیلم‌نامه این جشنواره را کسب کند.

«چولیبولی» از رنج‌های خود کارگردان زاده شده است؛ رنجی که در از دست دادن پدر خود به دلیل سرطان ریه تجربه کرده است. داستان فیلم درباره تجلی خشم کودکی است که این احساس را در قامت یک گاو تجربه می‌کند و در نهایت با گذشتن و رها کردن، به آرامش می‌رسد.

مانا پاک‌سرشت در گفت‌وگو با سوره سینما درباره ادامه روند پخش این فیلم کوتاه گفت: فکر می‌کنم دیگر جشنواره‌ای در داخل کشور نمانده است که بخواهم «چولیبولی» را در آن شرکت دهم. پخش بین‌الملل «چولیبولی» هم به تازگی آغاز شده است و امیدوارم اتفاق‌های بسیار خوبی برای آن بیفتد.

وی ادامه داد: در حال حاضر مشغول کار بر روی دو فیلم‌نامه هستم که یکی از آن‌ها کوتاه و دیگری بلند سینمایی است. فیلم‌نامه کوتاه تمام شده ولی فیلم‌نامه بلند همچنان کار دارد و داستان هر دو اثر هم به گونه‌ای به «چولیبولی» نزدیک است.

این نویسنده و کارگردان درباره فیلم‌نامه کوتاه و بلند خود توضیح داد: داستان فیلم‌نامه کوتاه در دهه هفتاد می‌گذرد. یک پسربچه شخصیت اصلی داستان است و داستان ما پیرامون این پسربچه و محیط اطراف او می‌گذرد. فیلم‌نامه بلند هم در یک فضایی روستایی می‌گذرد و داستان ما به نوعی تقابل انسان و حیوان است.

پاک‌سرشت در پاسخ به این پرسش که چرا بیشتر شخصیت‌های اصلی آثار او پسر هستند و این ارتباطی به مادرانگی خود دارد یا خیر بیان کرد: من به عنوان تک دختر در خانواده مادری رشد کرده‌ام و در فضای دنیای پسرانه بزرگ شدم و این دنیا بسیار برای من قابل درک است. این انتخاب از شناخت من نسبت به این دنیا می‌آید. از طرفی هم برای اولین بار می‌خواهم اعتراف کنم که شاید جرات ورود به دنیای دختر بچه‌ها را ندارم، دنیایی که شاید به دلیل نداشتن اطلاعات و شناخت کافی من را متوقف می‌کند.

وی درباره ساخت این دو فیلم‌نامه خود مطرح کرد: برای ساخت هر دو فیلم‌نامه اقدامات لازم برای جذب سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده را پیش برده‌ام و اینکه کدام را بسازم به این بستگی دارد که کدام از این دو اثر مورد اعتماد قرار می‌گیرد. نکته بسیار مهم و دردناکی که وجود دارد این است که حتی تا حدود ۲ سال پیش با هزینه شخصی می‌توانستیم کار را به نوعی پیش ببریم و بعد به دنبال سرمایه‌گذار و… باشیم ولی الان چنین چیزی ممکن نیست و مشکلی که من و بسیاری از دوستان فیلمسازم داریم این است که اگر حمایتی وجود نداشته باشد، دیگر به راحتی نمی‌توان فیلمی ساخت.

مانا پاک‌سرشت در پایان برای معرفی بهترین فیلم بلند و کوتاهی که در ذهن دارد، گفت: شاید فیلم‌های زیادی بوده است که پس از تماشای آن‌ها به کارگردان دست‌مریزاد گفته باشم و آن‌ها را دوست داشته باشم ولی دو فیلمی که در ذهن من نشسته فیلم‌های «پوست» و «حیوان» برادران ارک است که به شدت آن‌ها را دوست دارم.

«وقفه» و «نیمکت» دیگر آثار پاک‌سرشت هستند که در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی موردتوجه قرار گرفته‌اند.